Behaalde successen van het vak sneeuwen onder in Communicatie Nu #2

Een medisch specialist vertelde me ooit over een behandelmethode: 'In alle eerlijkheid: we weten nog niet zoveel over het succes van deze behandeling. We boeken resultaat; patiënten tonen verbetering. Maar of het echt komt door de behandeling, weten we niet. Voor hetzelfde geld kijken we naar gras dat groeit.' Een prachtige reminder dat je altijd kritisch moet zijn op wat je ziet: is iets echt het gevolg van een bepaalde keuze, of was het anders óók gebeurd?

Bespiegelingen

Precies dat gevoel houd ik over aan Communicatie NU #2. Na editie #1, opgehangen aan digitalisering, gaat deze editie over ‘de gevolgen van de digitalisering, […] die veel groter en verstrekkender [zijn] dan we toen vermoedden’, aldus Betteke van Ruler in haar voorwoord. Maar gaat echt om gevólgen van digitalisering? Of gaat het om zaken die altijd al relevant waren, maar waarvan de aanpak door de digitalisering eenvoudiger, pregnanter of anderszins belangrijker zijn geworden? Interessante bespiegelingen, zou je zeggen.

Buitelende rubrieken

Helaas is er voor dergelijke bespiegelingen in Communicatie NU #2 weinig ruimte. Er is sowieso weinig ruimte in Communicatie NU: rubrieken buitelen over elkaar heen. Een brief aan de lezer van de één, een profiel van de ander… Die over elkaar heen buitelende rubrieken kennen wel een rode draad: het zijn stuk voor stuk enthousiaste communicatieprofessionals die naar voren stappen. Dat er zoveel professionals dat doen in deze uitgave, is te prijzen. Al helemaal omdat het niet allemaal de usual suspects zijn. Het vak is immers groter dan de 25 professionals die ‘we’ het meest inspirerend vinden. Zelfs als die met nog eens 10 worden aangevuld.

Gewacht?

Wat wringt is de andere rode draad: in bijna iedere bijdrage wordt verklaard dat de gouden tijden voor communicatie zich nú aandienen: ‘Er verandert namelijk zóveel en we kúnnen nu namelijk zoveel.’ Die aanhoudend grote nadruk op (aanstaande) verandering leidt tot een belangrijke vraag: Wat hebben we in hémelsnaam de afgelopen jaren zitten doen? Wachten op de gevolgen van al die veranderingen voor communicatie? Dat lijkt me niet. Integendeel: er zijn heel veel organisaties die niet alleen de afgelopen jaren, maar voortdurend hun communicatie(activiteiten) aanpassen aan ontwikkelingen in de omgeving. Toon, opzet en invalshoek van Communicatie NU #2 zorgen ervoor dat die voortdurende verandering en successen en mijlpalen van het vak de afgelopen jaren volledig ondersneeuwen.

Relevanter

Dat is een gemiste kans. Meer aandacht voor wat er door individuele communicatieprofessionals, door afdelingen, bureaus, et cetera precies is gerealiseerd en vooral hóe, in combinatie met meer focus en structuur had Communicatie NU #2 veel relevanter gemaakt. Nu resteert het gevoel dat er een hoop beweging is, maar dat het onduidelijk is dat die beweging het resultaat is van ‘vanwege’, ‘ondanks’ of ‘ongeacht’. En in welke richting al die beweging ons nu precies stuurt.