In Amsterdam gebeurt het. Events, congressen, optredens, Koninginnedagfeest, manifestaties, introducties, protesten en stakingen, media-bijeenkomsten, guerrilla stunts, etc; niemand haalt het in z’n hoofd om dit in Schubbekutteveen te doen. Altijd Amsterdam, steeds vaker Rotterdam en soms Utrecht. Of Den Haag als het iets met politiek te maken heeft. Logisch, want in Amsterdam, en in mindere mate in die andere steden, gebeurt het. Of niet? Soms word ik een beetje moe van deze navelstaarderij waar vooral de communicatiebranche zich massaal schuldig aan maakt. Inclusief ikzelf.
Vooral als ik weer eens afdaal naar m’n roots hoor ik het geregeld; “Waarom gebeurt alles in Amsterdam en nooit eens in Eindhoven? Snappen jullie marketeers niet dat in Amsterdam slechts een klein percentage van de Nederlanders woont? Niet alles draait om Amsterdam!” Ik pareer dit calimerogedrag onder andere met het feit dat het hier gebeurt omdat ‘de media’, ‘de massa’ en ‘de bureaus’ hier zitten. De reden waarom bijvoorbeeld grote events en guerrilla stunts hier plaatsvinden lijkt me discussieerbaar maar evident. Veel erger echter, en daar hebben dezelfde calimero’s gelijk, is dat ‘wij marketeers’ denken dat iedereen in de rest van Nederland ook hetzelfde is als de gemiddelde Amsterdammer. Of nog erger; hetzelfde als de gemiddelde hippe medewerker van een reclamebureau uit Amsterdam (of Amstelveen).
Natuurlijk valt er iets voor te zeggen, de focus op het prototype creatieve gast. Wil je iets ‘hip’, ‘cool’ of ‘het’ maken, dan begin je klein en bij deze groep. Anderen zien deze groep als inspiratief en trendsettend en volgen later vanzelf. Heel kort door de bocht een aanpak die op gaat voor bijvoorbeeld drankenmerken, kleding, gadgets en dat soort zaken. Maar voor 75% van de gevallen niet. Wil je je product, dienst of service bij ‘de gewone man’ (en dus 75% van Nederland, kassa!) onder de aandacht brengen, dan zou ik die prototype creatieve Amsterdamse gast zeker niet als richtlijn nemen. Maar eerder de broer van mijn achterneef of de moeder van mijn klasgenoot en de dochter van de buren van Ome Joop.
Helaas gebeurt het te weinig. We zitten in een brainstorm en denken aan dingen die wij leuk vinden. Dingen waar wij blij van worden. En als we dan toch in staat zijn om breder te denken dan ‘wij’ dan is er wel een klant die er niet blij van wordt. De klant heeft liever iets waar hij blij van wordt. Een commercial, campagne of actie waarmee hij/zij het goed doet op een borrel. Of de gewone man het leuk vindt, zal hem een reet roesten. Maar beste brand manager, je wilt toch lange termijn effect bij de doelgroep en niet een kortstondige piek van aandacht onder een klein groepje mensen? Joh, over twee jaar ben ik hier weg, anders kom ik m’n eigen rotzooi tegen. Ik wil snel scoren, de talk-of-the-town zijn! Het moet grootser, cooler. Moeten we niet iets geks doen op de Dam?
Al die navelstaarderij zorgt volgens mij voor disconnectie met ‘de consument’. Ja, we hebben stapels met onderzoek, representatief voor Nederland. Een goede marketeer weet ALLES van zijn klanten, dankzij die onderzoeken. Maar hoeveel marketeers spreken nog echt met hun klanten? Welke marketeer gaat het land in om niet alleen de winkel in Amstelveen te bekijken maar ook in Schubbekutteveen? Welke marketeer doet eens een trial en interviews in een groot dorp in Twente? Welke marketeer maakt nog tijd om echt in de doelgroep en diens omgeving te duiken?
Volgens mij komen we allemaal te weinig ‘buiten’. Bij de consument thuis of op z’n werk, op de markt en de braderie, in de kantine van FC Vooruitmetdiegeit; daar waar ‘de gewone man’ komt. ‘De gewone man’ die al die hippigheid maar niets vindt, die niet zit te wachten op feestjes in Amsterdam, die niet via Twitter wil horen wat de nieuwe place-to-be is, die niet op de Leidestraat komt voor een ubercool store-event en die zeker niet zijn dagelijkse boodschappen doet in de Kalverstraat of de Albert Heijn op het Museumplein.
Een van mijn voornemens voor deze zomer is meer tijd besteden aan ‘de echte consument’. Ik bedenk geen strategie, concept of idee meer zonder echt dicht op het product en met name de doelgroep gezeten te hebben. Met een onderzoekje doe ik het niet meer. Ik wil vaker met m’n poten in de modder staan. Desnoods met Crocs-laarzen.
Wat vind jij?
Maak ik me terecht zorgen? Of kan ik beter naar m’n eigen navel blijven staren dan me hier druk om maken?
Update:
Vandaag interessant artikel in NY Times over ‘waar het in NYC en LA gebeurt’. M.b.v. technologie letterlijk en figuurlijk mooi in kaart gebracht!
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!