Psyop-oprichters Todd Mueller en Kylie Matulick met hun Emmy award voor de Coca-Cola Super Bowl-commercial ‘Heist’ (Foto: Shirley Mueller, Naples Daily News)
Animatiefilms vallen de laatste jaren steeds vaker in de prijzen. Zo won de Australische productie ‘Dumb Ways to Die’ in 2015 liefst 28 Leeuwen in Cannes, een absoluut record. Toch wordt de discipline nog altijd onderschat, zegt Kylie Matulick. Ze is medeoprichter van de Amerikaanse productiestudio Psyop, volgens velen een van de beste ter wereld en onlangs nog bekroond met een Emmy Award.
‘Met animatie kun je je écht onderscheiden. Je kunt iets maken dat nooit eerder is gedaan, dat volstrekt anders is. Dat is met live action nou eenmaal moeilijker. Dat vind ik er zo mooi aan, je kunt er zoveel kanten mee op. Maar dat vinden klanten juist lastig, die willen controle; die willen zich ergens aan vast kunnen houden.
'Het maakproces is ook complexer. Het duurt soms weken voordat je bewegend beeld kunt laten zien. Ik vind die onzekerheid prachtig. Je moet je overgeven en vertrouwen op het vakmanschap. De beloning is veel groter. Maar goed, klanten vinden de spanning soms ondragelijk.’
‘Psyop is in 2000 niet opgericht door producenten, maar door makers; door Marie Hyon, Marco Spier, Eben Mears, Todd Mueller – mijn partner – en mij. Craft is de facto afhankelijk van de mensen die erbij betrokken zijn. Dat is niet inwisselbaar. Bij ons komen de regisseurs ook elke dag naar kantoor. Ik geloof heel erg in de kracht van collaboratie, daar komen de mooiste inzichten en ideeën uit voort.
‘Vanaf dag één heerst er dus een makersmentaliteit. Bij andere studio’s ligt de nadruk soms meer op de techniek. Bij ons was en is de ambitie om verhalen zo mooi mogelijk te vertellen en al ons gezamenlijke talent daarvoor in te zetten; alles draait om het verhaal. En minstens zo belangrijk: we pushen onszelf altijd om iets te maken wat we nog niet hebben gemaakt.
‘Wat ik nu vooral zie, is dat merken via meerdere platformen proberen “dieper” contact te maken met consumenten. Dat vraagt een ander soort creativiteit: je creëert een commercial, in die commercial zit een character, rond dat character creëer je weer een verhaal, daaromheen merchandise en als het character sympathiek is koppel je hem aan een goed doel en creëer je weer een nieuw verhaal.
'Kortom, je creëert – als het even meezit – een hele wereld, waarin je de consument meeneemt, in plaats van een 30 seconden durende spot die meestal wordt weggezapt.
‘Dus ja, de macht is voor een deel verschoven naar de makers – omdat er steeds meer vraag is naar content, zeker kwalitatieve content. YouTube stimuleert dat bijvoorbeeld, omdat ze inmiddels ook wel begrijpen dat het niet alleen om het aantal views gaat, maar ook om de kijktijd. Goede content is bijvoorbeeld ook goed voor het merk YouTube.
‘Klanten beseffen vaak niet dat wat wij doen veel tijd, en dus het nodige geld kost. Ja, ze willen prachtige, visueel krachtige, liefst stunning werk. En het mag soms zelfs experimenteel zijn. Maar als we dan uitleggen wat daarbij komt kijken…
‘Wij ervaren die cultuurclash regelmatig. We hebben wat dat betreft nog het nodige missiewerk te verrichten. De uitdaging voor ons is om dat werk wel te blijven maken, om ons creatief maximaal te blijven ontwikkelen, en ons technisch te blijven scholen met meer basic werk.
‘Nogmaals, content creëren voor verschillende platformen vraagt om een andere aanpak. In de mobiele game Clash of Clans zit op een gegeven moment een easter egg: een heel lieve, korte, intieme film over enkele personages uit het spel. Daarmee wakker je de nieuwsgierigheid en fantasie van spelers aan. De potentie van animatie is wat dat betreft grenzeloos. Soms voelt het net alsof je een beetje voor God speelt.
‘We hebben tegenwoordig ook een vestiging in Venice, Los Angeles, waar het er allemaal wat softer en happier aan toegaat en waar ik de meeste tijd ben. Terwijl de tolerantie in New York, ondanks de rauwheid, onverminderd hoog blijft.
'Wat ik probeer te zeggen is dat mijn focus langzamerhand richting de menselijke maat begint te verschuiven. Misschien heeft dat met de leeftijd te maken, ik ben 46, of met het politieke klimaat in de wereld.
'Hoe dan ook, ik wil al lang een klassiek verhaal in de vorm van een animatie over de schoonheid van het leven maken. We zijn hier maar korte tijd, we moeten dat niet voor lief nemen. Kortom, lééf!’
