Olympische Spelen: Visa, de grote verliezer

Zondag werden de Olympische Spelen met veel bombarie afgesloten. Na teleurstellende sportevenementen deze zomer lijken de Olympische spelen de grote winnaar wat betreft mooie sport en Nederlands succes. Uiteraard haakten veel grote merken in. Tussen de vele campagnes zaten zoals altijd betere en mindere cases.

Er is er echter één die mij als bezoeker van het evenement in het oog sprong.

Visa is naar eigen zeggen al 20 jaar sponsor van het evenement. Niet een merk dus waarvan je verwacht dat ze de plank misslaan. Toch zijn er weinig campagnes die mij zo verbaasden als wat de paarse broeken van de plastic betaalkaarten bedachten.

Mijn ‘customer journey’ begon bij het boeken van tickets voor de spelen. Een vriend in Londen gebeld voor een slaapplaats, EasyJet voor goedkope tickets, en dan kijken voor welke evenementen nog tickets verkrijgbaar zijn. Dat bleek nog reuze mee te vallen, nog flink wat obscure sporten te kiezen. Vrolijk klikken op de gebruiksvriendelijke site van Londen 2012, selecteren en de tickets in het mandje droppen. Oh, ja nog even afrekenen.

Betaalmogelijkheid: Alleen met Visa card. Het staat er echt, alleen met Visa card.

De mensen van Visa hebben het sportevenement dat oproept tot wereldwijde verbroedering omringd met een Visa-hek. Gebruiksvriendelijke en innovatieve partners als PayPal en iDeal ten spijt, alleen mensen met een Visa-card hebben zijn welkom.
Een sponsor heeft zojuist zijn merkbeleving met een onwaarschijnlijke rotgang tot Winterspelentemperatuur doen dalen. Ze kiezen niet voor een extra’tje voor hun klanten, of een leuke beleving voor potentiële klanten.

Visa kiest voor de middelvinger met Olympische ring in het gezicht. Mijn beslissing staat meteen vast: van dit bedrijf wil ik nooit klant worden.

Fast forward naar de Spelen zelf. Met onhandige omwegen heb ik mijn kaartjes kunnen betalen. De ervaring is genesteld in mijn brein en elke uiting van Visa in het Olympisch dorp kan op mijn boze blik rekenen.
Het lukt me nog net om de ‘customer service’- tentjes van Visa niet te belagen. Oh, ja nog even pinnen voor we het stadion ingaan, voor dat lekker koude gesponsorde biertje (niks mis mee). De grote Visaposter boven de pinautomaat doet mij al gruwelen.

Maar ze zouden toch niet...
…dat zouden ze toch niet in hun hoofd...
Ja hoor, wel.

Op het gehele Olympische terrein, waar dagelijkse honderdduizenden sportfans zich ophouden, is pinnen alleen mogelijk met een Visa card.

Als er een Olympische sport voor plank slaan bestond, kwam Visa op de laatste plaats, liefst gediskwalificeerd voor spelbederf. De manier waarop ze pontificaal hun sponsorboodschap uitdragen: ‘We are proud to accept only Visa’, vrij vertaald naar: ‘Wij zijn er trots op om het al onze potentiële klanten zo lastig mogelijk te maken’.

Tot zover de Olympische gedachte van de dames en heren van Visa card. Tot in Rio 2016, hopelijk met een nieuwe marketingverantwoordelijke.

Folkert Langeveld
Consumer program manager
social media and community professional Dell