In memoriam Coen Kamermans: strijdlustige viking, master fixer, superman

Door Dick van der Lecq (DDB Unlimited)

Goedenavond dames en heren en.. hé hallo Coen! Zo begon eigenlijk elke Loeki-, SAN- of Effie-uitreiking. Welke celebrity de show ook presenteerde, ze waren allemaal bekend of bevriend met Coen. Tekenend voor wie hij was, uniek in zijn soort. Een hartendief.

Zo kwam hij ook bij Etcetera terecht, via via. Coen was administratief geen genie, maar kreeg het onmogelijke altijd voor elkaar. Je hebt Winston Wolfe en Ray Donavan, dan een hele tijd niets, en dan had je Coen. The master fixer. Hij nam zijn werk serieus maar speelde tegelijk ook graag de clown. Bij andere bureaus had je een officiële cultuur- of feestcommissie. Wij hadden Coen.

Het laatste half jaar gingen Bart de Vries (zijn latere werkgever bij JCDecaux) en ik een paar keer bij hem langs in het AMC. En kwamen erachter dat we Coen als olijke pleaser misschien weleens tekort hadden gedaan. Hoe hij vanaf zijn ziekbed -en later tijdens zijn eerste lunch buiten de deur- zonder enige hapering vertelde over zijn ziekte, de behandeling, de relatie met zijn chirurgen, over Seda en zijn ouders, dat was meer dan indrukwekkend. We fantaseerden met Coen over een TV-programma dat hij zou gaan maken zodra alles achter de rug was. Over veerkracht, en ook over het woord 'kanker'. Het woord waarmee je een doodvonnis uitspreekt, terwijl het vandaag de dag zo vaak goed te behandelen is. Bart en ik vonden Coen ook dé perfecte spokesman om deze boodschap aan andere mensen over te brengen. Als designated survivor.

Het heeft niet zo mogen zijn. Onze strijdlustige Viking won de ene na de andere slag, maar vond uiteindelijk toch zijn Waterloo. Wat een verdriet voor zijn ouders Dolf en Ina, en zijn vrouw Seda. Voor iedereen die van Coen hield. Het is dat het even niet mag, maar daar hadden we heel wat kerken en aula’s mee kunnen vullen.

Door Lukas van de Ven (Open Now)

30 april 2018 stond Coen in de Adformatie. Met een foto.
Coen in zijn nieuwe kantoor in de Beurs van Berlage.
Trots. En ik ook, want ik mocht naast hem staan.
Een nieuw bureau starten was leuk met Coen. Écht heel leuk.

Een bureau starten met een vriend, moet je dat wel doen? Is mij destijds gevraagd, door iemand die op dat moment een beetje op mijn moeder leek.
Wij hebben niet de kans gekregen om erachter te komen of dat een goed idee is.
Maar het voelde goed. En de voorpret is natuurlijk dubbel zo leuk met Coen Kamermans.
Vooral omdat de eerste plannen in de kroeg ontstonden.
Maar los van zijn eigenschappen die iedereen kent die wel eens een biertje met hem gedronken heeft (heb je het bierviltje met jouw naam erop gegrafitiet nog?), was Coen een geweldige probleemoplosser. Je zou het bijna een propositie kunnen noemen.
Voor ons was het dus ook niet lastig om een naam voor ons bureau te bedenken; SOLVED.
Dat was het streven. Een stempel met SOLVED op de briefing rammen zodra de klus geklaard was. Coen was er klaar voor.

Maar toen kwamen de eerste klachten ...
Meestal lijken kwaaltjes een tijd onschuldig, maar het werd vrij snel duidelijk dat Coen zijn focus dringend moest verleggen. Genezen en herstellen. In een voorspelbaar lang traject waardoor wij wisten dat doorgaan met ons bedrijf geen optie was. Tot nader order.
Want ook dit ging Coen lukken. Deze man heeft onbeschrijfelijk veel moeten doorstaan, met de kracht van een Superheld leek hij het gevecht te winnen.
Maar nee, zelfs Coen kon dit probleem niet oplossen.
2 Jaar na onze start en na een strijd van 1,5 jaar staat hij weer in de Adformatie.
In memoriam verdomme.

Ik ga mijn vriend vreselijk missen.

 

 

Door Edward Bardoul

Coen Kamermans, 38 jaar, is zondagmorgen om 9 uur overleden na een kort ziekbed.

Vorig jaar had hij nog manhaftig partij gegeven aan de ziekte. Een hele zware strijd die een groot deel van 2019 in beslag nam. Fysiek en mentaal een hele zware strijd, vol ups en downs, die hij zegevierend heeft doorstaan. Een hele stoere prestatie. Menigeen zou de eindstreep niet hebben kunnen halen.

Maar amper vijf weken geleden werd er toch weer iets gevonden. De meest optimistische verwachting was twee maanden. De minst optimistische was twee weken. Hij hield dapper stand, maar heeft zich vanmorgen op vredige wijze overgegeven aan een te machtige tegenstander. Omringd door de liefde van zijn vrouw en zijn ouders. Hand in hand met zijn vrouw, Seda, verliet hij waardig het strijdtoneel.

Coen is in de reclamewereld niet onopgemerkt gebleven. Hij heeft er vele vrienden gemaakt en menigeen geholpen met professionele en vriendschappelijke diensten. Een sterke en grote jongen die zijn eigen belang nooit voorop stelde. Hij wist ondanks zijn imposante voorkomen, de aandacht die hem toekwam doeltreffend richting iemand anders te leiden.

Ik denk dat de meeste mensen die dit lezen zich herkennen in het beeld dat Coen je enorm in het zonnetje kon zetten. En je op het gênante af kon bejubelen. Hij liet mensen zich bijzonder voelen. Daar was hij meester in.

Alleen hele bijzondere mensen weten andere mensen zich zo bijzonder te laten voelen.

Hij zal door velen vreselijk gemist worden. Ik mis hem nu al.