Een aangename verrassing die eindigt in een teleurstelling.

Het blad is duidelijk in een nieuw jasje gestoken. Het formaat is aangepast en dat mag je ook weten.

De coverfoto is rechts en onder op ruime afstand van de afsnede gehouden zodat je het gevoel krijgt dat het blad verkeerd is afgesneden.

Maar blijkbaar wil de redactie zo laten zien dat je meer krijgt dan voorheen. Als vakidioot voel je dat. De oplettende lezer zal zich wellicht afvragen of er iets verkeerd is gegaan met het afsnijden.

De banderol kleurt perfect bij het opvallende oranje op de cover.

Er is fors geïnvesteerd in papier. Nu moet ik voor de kwaliteit van het papier van vorige nummers in mijn geheugen graven.

Maar het zal rond de 60 grams zijn geweest, terwijl het huidige papier de indruk wekt wat zwaarder te zijn. Het gramsgewicht van de cover gaat de 100 te boven.

En dat voor een uitgave met een oplage van meer dan een miljoen. Zou Deutsche Post zoveel goedkoper zijn dan TNT dat die extra kosten uit de besparing kunnen worden gefinancierd?

Bij het bekijken van pagina 2-3 word ik op het verkeerde been gezet. Heb ik nu toch het personeelsblad in handen? Twee pagina's met CenZ trots:'Kijk eens hoe goed we zijn?'

Zou de redactie vergeten zijn dat het tegenwoordig in relatiemedia, of media in het algemeen niet gaat om wat je als afzender graag kwijt wilt aan informatie, maar om wat de lezer graag wil lezen?

Hier worden deze spelregels met voeten getreden.
Op pagina 4-5 dezelfde aanpak.

Dan een opvallende spread. Een vriendelijke medewerker of deskundige die me lief aankijkt, een intro over paracetamol en vooral wit, heel veel wit.

Geen idee wat ik met deze spread aan moet. Het lijkt eerder een brave advertentie dan het begin van een vierpaginaverhaal waar in wordt uitgelegd dat CZ het goedkope alternatief vergoedt.

Na lang zoeken ontdek ik dat de aantrekkelijk ogende vrouw van de openingsspread waarschijnlijk Monique Kant is. Hoe relevant is deze medewerker van CZ voor de informatie die zo flinterdun is dat hij ook op een halve pagina had gekund.

En zo is ook de rest van dit relatiemagazine een groot klassiek zendergeoriënteerd verhaal, dat naar mijn vaste overtuiging niet wordt gelezen. Wat heeft CenZ bezield om het goed gemaakte relatiemagazine in te wisselen voor dit amateuristische product.

Tegen alle wetten van communicatie wordt gezondigd. His masters voice is echt het laatste dat tegenwoordig nog werkt.

En dan te bedenken dat deze uitgave door formaat en papierkeuze aanmerkelijk meer zal kosten dan de professioneel gemaakte uitgave uit het verleden. Ik kan me niet voorstellen dat het team dat in het verleden dit blad produceerde, zoveel kostte.

Zelf doen is beslist niet verboden. Maar je moet er alleen aan beginnen als je het vak tot in de toppen van je vingers beheerst.

En als de rode draad van je uitgave gaat over bezuinigen, goedkopere medicijnen, dan zal het niet alleen mij verbazen dat je je magazine van het ene op het andere moment een fors duurdere uitstraling geeft. Ook dat begrijpt niemand.
Bron: www.customermedia.nl