Laten we eindelijk eens wat aan de emancipatie gaan doen!

Wat rommelt het toch in de reclame! Het belooft een hete nazomer te worden, met een verhitte discussie over de ondergeschikte positie van vrouwen in het reclamevak.

Kevin Roberts moest er zijn portefeuille voor inleveren en vlak daarna barstte de discussie los in Nederland - we lopen als vanouds een beetje achter op het buitenland.

En dat terwijl we nog niet eens klaar zijn met de diversiteitsdiscussie. Waar zijn al die Marokkanen, Turken, Surinamers en nieuwkomers? In elk geval niet in de reclame, tot zover waren we al gekomen. 

Even ging het er hard aan toe. Maar toen kwam Adformatie met de dooddoener pur sang, de 'rondetafeldiscussie'.

Nooit meer iets van gehoord, trouwens. Jammer is dat. Want we maken een hoop stampij over wat er allemaal niet zou kloppen in ons mooie vak, maar doen vervolgens niets.

Terug naar de nieuwe discussie: de gelijkheid van man en vrouw. De Alphaman, de Zilverrug, de male chauvinist heeft de touwtjes stevig in handen en laat ze ook niet zomaar los.

Waarom zou hij dat ook doen? Generaties mannen hebben gewerkt aan hun bevoorrechte positie. Jarenlang werd er meedogenloos onderdrukt, en gewezen op het aanrecht. En dat moet nu allemaal anders?

Ja. En nog eens ja. Maar ook hier is er sprake van push én pull. Stevige druk vanuit het vrouwenkamp zou best welkom zijn. Want over wiens belang gaat het hier nou uiteindelijk?

Waar blijven de Dolle Mina’s van de reclame, die de bebaarde barricades van de bureaus bestormen?

Alle aandacht voor het onderwerp is mooi, maar laten we er nu eens echt iets aan doen. Daarom nodig ik hierbij alle VEA- en ADCN-bonzen van harte uit voor een lunch om over deze emancipatiezaak van gedachten te wisselen.  (RSVP: vincent@flexfirm.nl)

<wordt vervolgd>