You Google My Second Space

Stifo is het Stimuleringsfonds voor Nederlandse Culturele Omroepproducties. Het Sandberg Instituut is gelieerd aan de Rietveldacademie en verzorgt masteropleidingen en post-academische activiteiten, zoals deze conferentie.

Ik wilde eigenlijk maar eventjes gaan, maar het boeide me en dus ben ik de hele dag gebleven. En omdat ikzelf af en toe aardig geinspireerd raakte, beschrijf ik voor Molblog wat highlights (zij het met een week vertraging).

Opening
De dag werd geopend door Hans Maarten van den Brink (Stimuleringsfonds voor Nederlandse Culturele Omroepproducties) en Mieke Gerritzen (Sandberg Instituut). Zij geven aan dat we allemaal niet weten waar het precies heen gaat met nieuwe media en nieuwe cultuur, maar dat het ontdekken van de ontwikkelingen onder meer in zit in creativiteit, uitproberen en samenwerken.

En in het zoeken naar de ontwikkelingen is de commerciële wereld niet altijd de beste plek om te experimenteren. Ziedaar de line-up van de dag, zonder marketeers of internetevangelisten. En dat alles onder de hoede van moderator Koert van Mensvoort.

Arjo Klamer
Arjo Klamer is columnist en professor in de economie van kunst en cultuur aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Klamer deed er veel aan om als een professor over te komen door zijn presentatie niet met een powerpoint te begeleiden maar met een heuse overheadprojector. Hierop maakte hij 'live' zijn illustraties. Deze traditionele presentatiestijl maakte zijn betoog memorabel en zeker niet minder interessant.

Een paar zaken uit zijn betoog: cultuur is niet langer meer iets extra's of iets luxe waar subsidie aan gegeven moet worden, maar overheden hebben cultuur als motor voor de economie ontdekt. Met andere woorden: het hart van de economie is de creatieve sector. Maar creativiteit binnen bedrijven moet niet een eigenschap van individuen zijn, maar van het hele bedrijf (managers, collega's). Ofwel, als de omgeving creatieve ideeen niet ondersteunt, bloeden ze dood.

Met behulp van viltstift en overheadprojector beschreef Klamer de trend dat veel sectoren verschuiven van The Logic Of The Government ('the public', met z'n regelgeving en bureauctratie) naar The Logic Of The Market ('the private', met z'n marktwerking waar veel sectoren maar moeizaam aan wennen).

Maar dé trend van nu is de beweging naar The Logic OF The 3d Sphere ('the common'). Het delen staat centraal, voorbeelden zijn natuurlijk Wikipedia en Linux, meer in het algemeen sociale netwerken en open source.

Die Logic Of The 3d Sphere vereist dat je meedoet: wederkerigheid dus. Je moet er iets aan bijdragen en daarna krijg je (misschien) iets terug. En dat alles los van de overheids- en de marktlogica.

Shu Lea Cheang
Deze Japanse multimedia artiest liet een aantal van haar projecten zien op het gebied van netwerken, sociale interfaces en filmproducties.

Interessant wel, maar voor op Molblog niet zo heel relevant om uitgebreid te beschrijven. Wie toch meer wil lezen: Regine Debatty heeft over deze sessies geblogd:
http://www.we-make-money-not-art.com/archives/009805.php

Foto's: Arjo Klamer, Shu Lea Cheang, Regine Debatty, PIPS:LAB

Regine Debatty
De Belgische Regine Debatty is oprichter van we-make-money-not-art.com. Ooit is ze uit een combinatie van verveling en toeval begonnen met bloggen over kunst en nieuwe media, nu verdient ze er genoeg mee om van te kunnen leven. Je brood verdienen met bloggen, het kan dus echt.

Haar verklaring voor haar succes: men vind het wel leuk dat een vrouw over techniek schrijft. Daarbij is ze didactisch onderlegd en kan ze dus complexe dingen goed uitleggen.. Ze is geen expert, dus legt dingen op eenvoudige wijze uit, hoewel ze inmiddels de oorspronkelijke naiviteit kwijt begint te raken. Daarbij neemt ze zichzelf niet al te serieus.

Haar inkomsten komen uit advertenties, maar ook uit de spin-offs van het bloggen zoals schrijven voor tijdschriften en spreken op conferenties.

Maar dat het geen vetpot is volgt uit eruit dat ze een ticket naar New York om de Webby Award in ontvangst te nemen te duur vond.

PIPS:LAB
Als soort van intermezzo was er een voorstelling die ik normaal gesproken hier niet zou beschrijven. Maar ik doe het toch, want deze groep had een interessante gedachte als onderwerp van hun voorstelling hebben gemaakt. "DieSpace: the first active internet community for the diseased" . Hoe zou het zijn als onze zielen en persoonlijke info zou kunnen uploaden naar internet in een netwerk van doden. Dan zouden nabestaanden later altijd nog bij je te rade kunnen.

In de show werd gebruik gemaakt van geweldige technische foefjes en interactiviteit met het publiek. Heel passend bij het onderwerp.

Ned Rossiter
De Australische media-theoreticus, onderzoeker, schrijver en universitair docent Ned Rossiter bekijkt netwerkculturen van een heel andere kant. Zo betoogde hij onder andere dat 'hate'-sites veel puurder en eerlijker zijn dan 'vrienden'-sites. (Dat klopt denk ik wel, ik heb ooit Raymond Spanjar van Hyves horen zeggen dat de mensen op Hyves gemiddeld veel mooier zijn dan in het echt, omdat de meesten alleen leuke foto's van zichzelf op Hyves plaatsen.)

Volgens Rossiter geldt dat 'concepts are contextual' en dat een link met je echte leven essentieel is bij het bijhouden van virtuele netwerken. De eindeloze openheid van virtuele sociale netwerken (contact met vrienden van vrienden van vrienden) snijdt geen hout, je wilt juist een beetje overzicht houden in je netwerk. Daarom stappen mensen over van MySpace naar Facebook, omdat je daar kunt filteren.
(hier zijn integrale tekst)

Monique van Dusseldorp
Op dat laatste punt haakte Monique van Dusseldorp, media analyst gespecialiseerd in digitale media, meteen in: het gaat er helemaal niet om hoeveel mensen jij kent, maar om hoeveel mensen jou kennen.

Ze beschreef een aantal van de huidige ontwikkelingen, zoals het wonderlijke model van Flickr.com waar je gratis foto's kunt bekijken of van af kunt halen, maar waar mensen willen betalen om foto's op te slaan. Of Youtube en Dumpert, waar losse fragmenten van tv-shows staan omdat die interessant zijn. Of de burgerjournalistiek van Skoeps en het broadcast-gemak van bloggen.

Foto's: Ned Rossiter, Monique van Dusseldorp, RNatalie Jeremijenko, 54.780 Woorden

Natalie Jeremijenko
Natalie Jeremijenko houdt zich bezig met nieuwe media en techno-art. Zij liet een aantal van haar projecten zien, die ik voor Molblog minder relevant acht. Maar voor wie wil, ook over deze presentatie heeft Regine Debatty geblogd:
http://www.we-make-money-not-art.com/archives/009806.php

Jeremijenko stelde wel en passant een punt aan de orde waar ik nog steeds mee in mijn maag zit: we leven in een informatiemaatschappij en we vinden maatschappelijke betrokkenheid heel belangrijk. Maar wat weet je van de kleren die je aanhebt of de spullen die je bij je hebt? Wie heeft het gemaakt? Onder welke omstandigheden? Ik weet vrijwel niets.

(In dit kader vertelde ze nog dat veel Amerikaanse vlaggen in China worden gemaakt voor minder dan een halve dollar, terwijl 'chinese fortune cookies' in Chicago door vooral hispanics geproduceerd worden.)

54.780 Woorden over Nieuwe Media Cultuur in Nederland
Geert Lovink , webfilosoof en lector nieuwe media aan de Hogeschool van Amsterdam, presenteert een krant. Een krant? Ja, een krant.

In deze eenmalige krant wordt louter in woorden (inderdaad, 54.780) de stand van zaken opgemaakt van nieuwe media in Nederland. Het idee is dat er bij ontwikkelingen op het gebied van nieuwe media vooral wordt gegekeken naar het buitenland. Voor deze krant is "aan twintig mediatheoretici, wetenschappers en publicisten gevraagd om vanuit hun eigen discipline te beschrijven wat er in Nederland zoals gebeurt op het gebied van nieuwe media."

Voor wie wil: de krant is aan te vragen en te downloaden.

54.780 woorden, ik moet er binnenkort maar eens goed voor gaan zitten. Ter referentie. Deze blogpost telt 1.228 woorden.

Meer verslagen:
mastersofmedia.hum.uva.nl
annehelmond.nl
annehelmond.nl
virtueelplatform.nl