Het Cultuurbal was in orde

Veel bekenden gezien (Ja, Stephan Fellinger was er ook). De bezoekers waren in drie groepen verdeeld: blauw voor bedrijfsleven (een groot plakaat op je rug met de tekst 'GELD!' had hetzelfde effect gehad), rood voor de cultuur en groen voor politiek en overig.

Ik kreeg waarschijnlijk per ongeluk een blauw puzzelstukje opgespeld (ik had groen moeten krijgen) en had dan ook de hele avond geen moeite om gesprekspartners te vinden.

De cultuurvertegenwoordigers besprongen me om de haverklap. Hetgeen tal van aardige gesprekken opleverde.

Zag tal van bekenden: Theo Bouwman van PCM was er. Peter van Lindonk van Pinc en Marcel Beerthuizen en vrouw. Maar ook: Cor Molenaar en mensen van Theodoor Gilissen, ABN Amro, Rabobank, Heineken, maar ook schrijvers en acteurs als Gijs Scholten van Aschat en Porgy Franssen.

Politici als burgemeester Job Cohen, Medy van der Laan, Laurens-Jan Brinkhorst van Economische Zaken, Hans Dijkstal en Laetitia Griffith. Etc. etc.

Opmerkelijke mengeling van zakelijk, creatief en politiek. Mede-organisator Don Akkermans van Lenthe vertelde dat er veel journalisten waren. Zo'n 70. Maar dat er verder een mooie verdeling was van cultuur en bedrijfsleven.

Niet iedereen betaalde de 100 euro voor een kaartje (zeker de media niet), maar hij zei dat dit pas de aftrap is en dat er volgend jaar zeker een vervolg komt.

Sprak recensent Henk van Gelder van de NRC en die zei dat slechts de helft betaald heeft. En dat die helft niet het bedrijfsleven was, maar de arme cultuurvertegenwoordigers.

'Maar om half twaalf zijn al die managers weer verdwenen', zei Henk, 'want ze moeten de volgende ochtend weer vroeg op. Dan hebben de cultuurmensen de drank en het feest weer voor zich alleen.'

Ik zag inderdaad om half twaalf René Hooft Graafland de tent verlaten met zijn vrouw. Hij zit in de raad van bestuur van Heineken en is daar de financiële man. Hij had een fijne avond gehad, zei hij tegen mij. En nee, hij was niet door iedereen besprongen met verzoeken tot geld.

'Het gaat ook niet om geld', zei hij. 'Je moet elkaar helpen op andere manieren en daar is vanavond zeker een basis voor gelegd.'

Hoe dan?, vroeg ik.

Hij vertelde dat hij naast iemand van CJP zat en dat ze gesproken hebben over jongerenonderzoek. Heineken heeft tal van onderzoeken over jongeren in de kast liggen en wil die best op onderdelen delen met CJP. En omgekeerd kijkt Heineken verlekkerd naar al die jongeren die CJP bereikt. Dus daar kan best iets gebeuren, vond Hooft Graafland.

De mensen die ik sprak waren enthousiast, al moet ik zeggen dat veel cultuurmensen een schrikbarend gebrek aan kennis van het bedrijfsleven aan de dag leggen.

Ze hebben allemaal prachtige dansgezelschappen of gebouwen vol kunst, maar hoe ze een propositie moeten bedenken om delen van het bedrijfsleven voor zich te interesseren, is velen een brug te ver. Ze hebben gewoon geen idee hoe ze het moeten aanpakken.

Dus heb ik Sophie Lambo, de zakelijk leider van Conny Jansen Danst uit Rotterdam, maar in contact gebracht met tafelgenoot Walter van der Mee van Publicis. 'Wat doet dans met mensen? Zijn er bedrijven die daar iets mee kunnen?', begon hij zijn les in positionering en sponsorwerving.

Maar hij gaf Conny Jansen Danst ook weer niet te veel hoop: 'Het meeste geld gaat naar zaken die de vrouw van de bestuursvoorzitter leuk vindt.'

Leuke avond.