Dumb advertising

Door Piet Bakker:

Ik wil helemaal niet in de DeWittappartments in Chicago wonen. En ik wil ook geen dakkapel. En zeker geen date met een 'very nice girl' van 24 uit Moermansk.

Toch krijg ik dit op mijn laptop en smartphone aangeboden. "Smart" advertising schijnt dat te heten: contextueel, behavioral, relevant, doelgroepgericht; en vast wel verkocht met de belofte van een prima conversie, ROI of CPM.

Het is helemaal niet smart. Terwijl deze aanbieders alles van me weten. Zelfs voor het uitlekken van het data-harken door de NSA wisten we dat er weinig voor de Googles, Windows en Facebooks van deze wereld verborgen blijft.

Google leest al mijn Gmail en komt niet verder dan te proberen mij een dakkapel aan te smeren. Ik woon in een huis met een plat dak! Dat weten ze! Ik zoek op Google maps routes van en naar mijn huis, dat huis staat op Streetview!

De Windows phone app die me in Chicago een appartement wil slijten heb ik ongetwijfeld toegang gegeven tot al mijn gegevens: wie ik bel, waar ik surf, wat ik app. In al deze uitingen is de laatste vijf jaar nog nooit het woord Chicago voorgekomen. Ik heb geen enkele intentie om naar Chicago te gaan.

Op Facebook heb ik mijn profiel minimalistisch ingevuld, alleen leeftijd, geslacht en woonplaats. "Aha, ongetrouwde oude snoeperd" denkt het 'slimme' algoritme van Facebook: die heeft wel zin in een lekker Russisch dingetje. Facebook heeft in het verleden de NOS gestraft omdat ze het woord porno in een kop van een artikel hadden gebruikt. Zelf als bordeelhouder optreden is kennelijk geen probleem ("Hallo lieve betrouwbare man. Ik ben Riona"). Trouwens: ook voor oplichtertrucks (snel geld verdienen!), anti-rimpelcreme (gratis facelift-geheim) en onwaarschijnlijke vermageringstips (zonder workout!) kan je prima bij Facebook terecht. Maar waarom krijg ik die?

Toen ik laatst een website van het Telegraaf-concern bezocht zag ik dat het bedrijf 197 (!) cookies op mijn computer zette. Die worden dan weer gebruikt door al die bedrijven die 'smart' advertising aanbieden, vaak via Real-Time-Bidding (RTB). Bijna 20 daarvan lieten zich overigens niet verwijderen.

Het is niet nieuw. Toen ik bij de krant werkte en we over een uitslaande brand schreven, zetten we daar - volgens contract - een advertentie van de brandverzekeraar naast. Is dit slimmer, sneller en beter voor de adverteerder en voor de media?