In amper twee weken tijd sloegen twee meteorieten dit vakgebied in. Eerst was er de ophef rond Apple, dat op zijn nieuwe nieuwsplatform adblockers zou toestaan. En net toen men bekomen was van de eerste inslag, kwam Dieselgate. Beide gebeurtenissen raken onze diepste existentie als reclamebranche. De definitieve doorbraak van de adblocker maakt advertenties als businessmodel voor digitale media compleet overbodig.
En wat Dieselgate pijnlijk blootlegt, is dat het merk geen impact meer heeft op het strategisch beleid van een onderneming. Het merk is gereduceerd tot merkcommunicatie en tot merkbelofte.
Met nostalgie terugblikken
Wij zijn gereduceerd tot de mannetjes die aan de zijlijn roepen ‘jongens, doe dat nou niet’, terwijl we met nostalgie terugblikken op de legendarische VW-commercials.
Beide voorvallen zijn echter een godsgeschenk voor onze branche. Het zijn de externe prikkels die we nodig hebben om de broodnodige veranderingen door te drukken.
Elke branche vecht met het verlangen tot verandering enerzijds, maar het onvermogen om bestaande patronen en praktijken zomaar los te laten. Eén van de belangrijkste redenen is dat zij die vandaag de leiding hebben over reclame en media in die positie terecht zijn gekomen, omdat ze zo goed waren in het uitvoeren van het vorige businessmodel.
Blind
De adblocker is een godsgeschenk omdat het adverteerders, media en bureaus dwingt om die totaal nutteloze advertentie los te laten. Iedereen blij, want het publiek is er intussen blind voor en de creatieve speelruimte binnen native advertising is haast onontgonnen.
Coup
Volkswagens Dieselgate is ook een godsgeschenk omdat dit onze kans is, een coup te plegen bij de door spreadsheetlogica geobsedeerde bestuurders die de boardrooms van de grote merken overnamen. Dieselgate is wat je krijgt wanneer merk- en businessstrategie uit elkaar getrokken worden.
De merk- en reclamewereld heeft Black Swans nodig om uit z’n eigen impasse te breken. Ik kan niet wachten op meer van dit soort nieuws.
