Onefit: Deliveroo maar dan om calorieën kwijt te raken

Uber, AirBnB, Onefit, en Deliveroo. Het zijn allemaal voorbeelden van distributieplatforms met een aantrekkelijk en makkelijk concept voor consumenten. In no time hebben de Apps een plek gekregen op onze smartphone. Deze online platforms minimaliseren het aantal aanbieders in hun categorie tot één (of twee). Alle pizzabakkers en traiteurs zijn namelijk te vinden op platforms als Deliveroo en Uber Eats. Door de eenvoud en kracht van de applicaties hangen leveranciers/aanbieders van thuis-eten, taxi’s  en nu fitness en yoga als hongerige babies aan de zuigfles van de apps. Maar die zuigfles heeft een prijs.

Het gevaar zit in de machtpositie die de platforms kunnen opbouwen. Niet zo zeer voor de consument, maar wel voor de aanbieders. Als consument bestel ik niet meer bij Thai Ko Chang, bij mij in de buurt. Ik bestel bij Uber Eats. Het winkeltje om de hoek verliest zijn identiteit en contact met klanten. Ze hebben eigenlijk geen winkel meer nodig en kunnen volstaan met een productiekeuken, voorzien van afhaalbalie voor fietskoeriers. Het zijn ook niet meer de klanten van Thai Ko Chang, maar van Uber Eats.

De ‘kleine’ zelfstandigen lijken door hun grote aantal en hun gebrek aan tijd voor en kennis op het gebied van lokale marketing steeds meer in de armen van de platforms te worden gedreven. En in die armen worden ze stevig fijngeknepen. Denk aan de verhalen over de zich een slag in de rondte werkende, onderbetaalde Uber chauffeurs. Loopt de yogalerares hetzelfde gevaar ook bij Onefit?

In mijn buurt zitten twee yogascholen vlak naast elkaar. De eerste is nog niet zo lang open en heeft een aardige klantenschare opgebouwd louter van Onefit-klanten. De yogaschool neemt de ca. 30% marge die ze kwijt is aan Onefit voor lief. Die heeft immers die klanten voor hen gewonnen en dat is best wat waard. Onder andere om die reden heeft de andere yogaschool besloten na een trial niet met Onefit in zee te gaan.

De andere yogaschool bestaat al wat langer en heeft een eigen klantenbestand opgebouwd. Zij zien Onefit als een duur en onpersoonlijk concept. De enkele keer dat ze Onefitters langs kregen, bleek het om mensen te gaan die tegen een schijntje van de normale prijs een les kwamen volgen. Geen band met de docenten, geen band met de andere beoefenaars. “ze gingen zonder te groeten snel op een matje zitten en claimden hun territorium onder vermelding: ‘dit is mijn matje’”, zo meldde de yogaschool.

Maar een ander groot nadeel is dat Onefit een groot “Groupon-effect” heeft : als je meedoet heb je grote kans dat je bestaande klanten overstappen op Onefit en dat je die  klanten plots een enorme korting geeft.  En dat is niet zo’n slimme manier van marketing bedrijven.

Natuurlijk biedt Onefit voordelen aan de aanbieder van fitness of een klimmuur. Een extra distributiekanaal, lage administratiedruk en flexibiliteit van inzet (als het druk is, zet je Onefit uit). Maar met een enorm aanbod aan activiteiten in Amsterdam, kies je al snel voor wat meer mensen in je ‘winkeltje’. Met Onefit hoeft niemand zich ergens aan te committeren.

Geen vaste activiteit, geen groepje mensen dat op je rekent, geen strenge instructeur, geen marketing-inspanningen, echt commitment-free. Nou ja, alleen een commitment aan Onefit dan……Als consument sta ik te juichen, voor de aanbieder/leverancier voelt het als een (licht) verslavend middel waar ze niet aan moet gaan. Zeker de wat grotere aanbieders doen er goed aan die 30% van Onefit te investeren in eigen vindbaarheid, zichtbaarheid en een makkelijk boekingssysteem.

Ilan Roos, merkstrateeg Idephix ilan@idephix.nl