Merk toch hoe sterk?

Vandaag, 23 mei 2007, reageert Justus van Oel in NRC Next op de aankondiging om de Postbank Postbank in de ING Bank te schuiven en als ING verder te gaan. Hij poneert de volgende vraag: verblind door commercie vergeet men te vragen: wat is eigenlijk het sterkere merk?

Van Oel trekt de vergelijking met het merken van personen. Hij neemt Matthijs van Nieuwkerk en Jomanda als voorbeeld. Stel je voor dat het charisma van Van Nieuwkerk wordt overgeheveld naar het merk Jomanda.
De klanten reizen mee en kunnen nu ook genieten van ingestraald water. De verkoop lijkt te exploderen. Daar twijfelt niemand aan. Op één voorwaarde: als het lukt?!

Ik ga hier niet verder in of het voorbeeld passend is of niet, maar het zet in de zaak rondom de Postbank wel te denken. Welk merk is nu sterk en welk merk geef je daarom juist op? Verder ook niet te onderschatten: worden door beide banken cq. merken niet twee totaal verschillende doelgroepen bediend?

In het geval van de Postbank een slordige helft van onze nationale bevolking, waarbij no-nonsense het uitgangspunt is. De ING is toch duidelijk afgelopen jaren gepositioneerd als zakelijke bank; een bank die met je geld aan de slag gaat en zeker niet ligt te slapen in de kluis.

Je zou wel gek zijn als we de commercials van de afgelopen jaren moeten geloven met wandelende en ondeugende bankbiljetten, die inderdaad druk in de weer blijken te zijn.
Nu zou de kracht liggen in het integreren van beide banken en haar activiteiten. Zit de Postbankklant echt wel te wachten op al die ingewikkelde constructies van bewegend geld, beleggingspolissen, bedrijfskredieten en andere diensten in dit genre.

De klant komt er maar mager van af in commerciële uitingen die tot op heden zijn gepubliceerd naar aanleiding van de voorgenomen integratie. Wat wel prominent wordt genoemd is de pecunia: het kost wat, maar uiteindelijk heb je blijkbaar ook wat.
Kosten van deze operatie geraamd op 890 miljoen euro, maar vanaf 2011 wordt dit in twee jaar terugverdiend.

Kan interessant zijn voor de aandeelhouder, maar welke implicaties deze merktransitie heeft blijft vooralsnog niet echt duidelijk. Simpel voorbeeld: als trouwe Postbankklant heb ik van de zijde van de Postbank nog geen enkel schrijven ontvangen waarin de voorgenomen opheffing van mijn bank wordt aangekondigd.
Tot op heden dien ik mezelf te informeren door middel van diverse media. Begint de verminderende aandacht voor Mijn Klant nu al?.

Mijn Postbank laat zich niet zo gemakkelijk transformeren naar Mijn ING. Daar kan volgens mij het handhaven van een oranje leeuw als pleister op de Postbankwonde weinig aan veranderen.