[door gastblogger Rob Okhuijsen] Als je maar lang genoeg gewoon blijft, word je vanzelf bijzonder. Zo luidt de reclameboodschap die polissenfabriek Klaverblad aan ons probeert te slijten, via een reeks tv-commercials. Zelden haalt de reclame zelf de zogenaamde kernboodschap zo hard onderuit dan bij de ‘gewone’ mensen van Klaverblad het geval is. Waar we doorgaans reclames maar moeten laten voor wat ze zijn, verdient deze het toch echt even om aan een grondige analyse onderworpen te worden. Op het eerste gezicht en gehoor voelt iedereen namelijk al haarfijn aan dat de mensen van Klaverblad helemaal niet zo gewoon zijn, althans niet in hun gedrag en ook niet in hun voorkomen. Maar wat zijn ze dan wel?
Die vraag zullen we proberen te beantwoorden aan de hand van hun filmpjes. In elk daarvan komt een externe dienstverlener – veelal consultants van marketingachtige bureaus – of een interne medewerker een presentatie geven. Bijvoorbeeld over een nieuwe catchy naam, koppelverkoop met energiecontracten, het later uitbetalen van schades, et cetera. En het repeterende patroon is dat deze mensen telkens de kamer of het pand uitgebonjourd worden. De directie van Klaverblad heeft namelijk geen behoefte aan opsmuk of ‘oneerlijke’ praktijken.
Een compleet raadsel is echter waarom de directie van Klaverblad deze mensen maar blijft uitnodigen...? Elke week opnieuw. Deze dienstverleners hebben er nog best wat tijd in gestoken. Een mooi plan uitgewerkt, met dito presentatie. Uren voorbereidings-, reis- en presentatietijd. Ongetwijfeld niet declarabel. Dat doen die consultants en medewerkers natuurlijk met liefde, als investering in een relatie. Wat krijgen ze daarvoor terug? Sceptische gezichten en de deur uit gezet worden. Is dat gewoon? Het zou ongewoon zijn indien de directie van klaverblad niet vooraf op de hoogte zou zijn van de inhoud van de presentatie. Ook ongewoon zou het zijn als deze dienstverleners zelf afspraken kunnen zetten in de agenda’s van alle Klaverblad directieleden. Nog ongewoner zou het zelfs zijn als de presentatie op nadrukkelijk verzoek van de directie gegeven wordt, terwijl ze op voorhand weten er geen behoefte aan te hebben...
Indien dit het geval is, is er eigenlijk iets aan de hand dat zeer ongewoon is. Blijkbaar schept de voltallige directie van Klaverblad er genoegen in om mensen te laten langskomen, hen onbetaald werk te laten verrichten en hen als klap op de vuurpijl een paar sneren toe te geven. Als ware het een practical joke, die eerder sarcastisch dan kinderlijk uitpakt.En waar haalt die directie eigenlijk de tijd vandaan om deze meeting ook in volle bezetting bij te wonen? En is dat gewoon? Nee, het is eerder merkwaardig, inefficiënt en getuigt van weinig vertrouwen in het oordeel van de collega’s die zo’n meeting prima alleen af zouden kunnen. Welke angstcultuur zou hieronder schuilgaan? De kleding en het voorkomen van de directie is ook al niet gewoon. Althans wel gewoon voor een verzekeraar – het zijn typische ballen in saaie pakken -, maar niet gewoon als in gewoontjes of eenvoudig. Er is ook een vrouw in het gezelschap. Zij zit er telkens bij en is ook de persoon die de gasten naar de lift of uitgang begeleidt. Dat doet ze op een vrij badinerende manier, niet echt gewoon. Hier is de vraag of deze dame ook directeur is, of dat zij directiesecretaresse is. In beide gevallen is haar gedrag in elk geval ongewoon.
Wat is nu de conclusie of de moraal van dit verhaal? In mijn ogen dat Klaverblad alles behalve gewoon is. Eerder onsympathiek met corporale misplaatste humor die zo eigen is aan de doorsnee verzekeraar. Hoe zou de slogan ook kunnen zijn? Klaverblad: wij verkneukelen ons over de ruggen van anderen.
Zie hieronder enkele commercials:
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!