Alles waar wij ons in Nederland voor op de borst slaan, gebeurt in de Emiraten

In Abu Dhabi pikt een vrouwelijke douanebeambte me uit de rij en leidt me naar haar, eveneens vrouwelijke, leidinggevende. Mijn koffer hangt vol met kaartjes ‘businessclass’ en ‘priority’, maar in combinatie met mijn afgetrapte sneakers en skinny jeans klopt dat natuurlijk niet. De koffer wordt netjes bestudeerd. De inhoud ook. En door.

De eerste afspraak is bij de National Media Council, zeg maar het ANP van de Emiraten. Er ontspint zich een open discussie over vrije pers en vrijheid van meningsuiting. Ik zeg: ‘Het is toch niet oké dat ik niet alles over uw Emir mag schrijven?’ Ik wordt er fijntjes op gewezen dat mijn grondwet en die in het Verenigd Koninkrijk precies hetzelfde voorschrijven. Touche!

Bijzonder interessant vind ik de openheid in de discussie. We praten over situatiearbeiders en hoe nieuwsmedia hiermee omgaan. Dat wordt zeer kritisch gevolgd en verslagen in de media. En ook de discussie is kritisch. We zijn het niet per se op alles met elkaar eens, maar dat hoeft dan ook niet.

Een van de uitdagingen voor de council is omgaan met sociale media. Ineens is iedereen journalist. Hét platform in de Emiraten is Twitter. Facebook is alleen voor hele oude mensen, wordt ons verteld. Snap is wel in opkomst maar de grootste groeier is Instagram.

Influencers dienen een bepaalde accreditatie te behalen. Immers, waarom zouden we toelaten dat iemand schrijft een bepaalde shampoo te gebruiken terwijl die persoon helemaal geen verstand van shampoo heeft? Dat is potentieel schadelijk voor de mensen in ons land. Ik weet dat dit een vorm van censuur in zich heeft, tegelijkertijd zie ik ook een krachtig wapen tegen fake news. En ook hier heb ik in mijn achterhoofd: jouw norm is niet DE norm.

We gaan op bezoek bij de YouthHub, een initiatief van de minister van jeugd. Deze is met haar 24 jaar de jongste minister van de wereld. Ze riep bij haar aantreden de jeugd via Twitter op kenbaar te maken waar zij behoefte aan hebben. Uit deze oproep is de Youth Hub ontstaan. Een van de doelen: breng de jeugd van een virtuele wereld weer samen in een wereld waar ze elkaar kunnen aankijken, praten en kunnen creëren.

De ruimte staat bol van creativiteit. En alles is zonder tussenkomst van mensen te boeken en regelen. Er is een atelier waar gecreëerd wordt, er hangen schilderijen van de Emir naast schilderijen van Tupac. Onze gids, zelf een schilderes, spreekt vol trots over de minister. Ook zij had gesolliciteerd naar deze baan. Er is een video- en fotografiestudio, er zijn computers om te editen, er zijn vergaderzalen en educatieruimtes. Ook is er een keuken. Alles.

En overal zitten jongeren, te praten, te maken te leren. In tegenstelling tot Nederland hebben de Emiraten geen vergrijzing. Er komt een grote golf jeugd aan. Een golf die niet de stoppen is en waar enorm veel in geïnvesteerd wordt. 

De volgende bestemming is een bouwput. Maar niet zomaar een bouwput. De Wereldtentoonstelling 2020 is in Dubai. En daar wordt hard aan gewerkt.
De pijlers:

• Mobiliteit

• Duurzaamheid

• Stabiliteit

Er werken nu 16.000 mensen op een gigantisch terrein. Volgend jaar wordt dit uitgebreid naar 30.000 mensen. De Wereldtentoonstelling is een expo waar 180 landen aan mee doen en waar 25 miljoen bezoekers verwacht worden. Zij gaan uiteindelijk een expoterrein bezoeken wat gebouwd is als stad. En precies daar zit de duurzame gedachte. Materialen van puin tot opgegraven steen, er wordt zoveel mogelijk hergebruikt.

En het huzarenstuk wordt de metrolijn die van de luchthaven direct deze nieuwe stad inrijdt.

Nederland zal zeker aanwezig zijn en gaat in haar paviljoen de nadruk leggen op innovatieoplossingen die we te bieden hebben op het gebied van water, voedsel en energie.

Onze gids zegt dat ze hier kunnen creëren vanuit het niets met nagenoeg ongelimiteerd budget en zonder langdurige bureaucratische trajecten. Over de veiligheid van de arbeiders is hij stellig: die staat zeer hoog in het vaandel. Ik neem dit van hem aan.

Bij een bezoek aan het Dubai Design District valt op dat ook hier alles er op is gericht om talent samen te brengen en het beste uit hen naar boven te halen. Het gebied ademt creativiteit. Er hangt een vibe van ondernemen, maken en doen.

We bezoeken Dennis Rond, een Nederlandse ondernemer die Skyne  heeft opgezet en hier  kantoor houdt. We treffen zijn team zittend aan de lunchtafel, potje pindakaas prominent in het midden. Ik ga niet uitleggen wat Skyne doet, dat staat hier. Maar Rond laat mij wederom met een andere bril naar de regio kijken. Een regio, zo geeft hij aan, die echt extreem multicultureel is. Open, kritisch maar heel constructief. Een regio waar het je niet vanzelf komt aanwaaien, maar waar je met hard werken echt mooie dingen kan neerzetten en bereiken.

Alles waar wij onszelf in Nederland voor op de borst slaan, gebeurt in de Emiraten. Die constatering is een heldere. Bij mijn opmerking dat het toch ook een beetje een dictatuur is, kijkt Rond me lachend aan. Hij legt mij uit hoe verkeerd ik dit zie. En hij heeft gelijk. De Emiraten zijn een monarchie die bestuurd wordt vanuit de oude stammengedachte.  Binnen de stammen is overleg een zeer belangrijk element. Het is niet één persoon die besluit, het is als het ware een democratie binnen de monarchie.

Vervolgens bezoeken we Masdar, waar onder andere gewerkt wordt aan het neerzetten van Masdar City, de duurzame stad. We krijgen een rondleiding van een van de architecten. De energie die deze man uitstraalt is genoeg om de provincie Flevoland van licht te voorzien. Hij laat ons zien hoe de stad is ontwikkeld om zo duurzaam mogelijk te zijn. Daarbij staat educatie centraal. Slimmer worden op het gebied van economische en sociale duurzaamheid en dit in praktijk gebruiken.

Soms betekent dit terug naar de roots. Gebouwen dichter bij elkaar zetten om zo schaduw te creëren. Vormen creëren die als windtunnel fungeren om zo verkoeling te realiseren.

Maar er zijn ook innovaties die compleet nieuw zijn. We rijden rond in een zelfrijzende auto. Zonder stuur, immers een stuur leidt af en creëert onrust.  Masdar werkt met inklapbare windmolens die in cycloongebieden zeer bruikbaar zijn. En de heilige graal is toch wel energie langdurig opslaan. Dat is een oplossing voor het opraken van olie.

De rest van de reis bezoeken we diverse musea en uiteraard mag een bezoek aan de Burj Kahlifa ook niet ontbreken. Met 828 meter het hoogste gebouw ter wereld. Bij bezoeken aan de musea valt mij op dat het gebruik van technologie indrukwekkend is. In de Burj Kahlifa beleven we een waanzinnige VR ervaring. De kijkers die je de mogelijkheid geven de omgeving te bekijken, zijn uitgerust met een filter die het mogelijk maakt terug in de tijd te kijken.

En dat brengt mij bij mijn eindoverpeinzing. Wat heb ik nu meegemaakt? Wat heb ik nu gezien? Heb ik een vip perstrip gemaakt en zand in de ogen laten strooien? Nee ik geloof van niet.

We hebben een kijkje mogen nemen in een land waar men 40 jaar geleden nog op kamelen rondreed. Een land wat zich onwaarschijnlijk snel ontwikkelt. Waar de materiële ontwikkeling het meest zichtbaar is. Op mijn vraag aan de vrouwen die ik heb ontmoet of zij het land ooit geregeerd zouden zien worden door een vrouw was het antwoord zonder uitzondering: ‘Ja,  we delen allemaal hetzelfde lot.’

En ja, er zijn ongelijkheden en sociaal maatschappelijke uitdagingen. Maar er zijn ook gesprekken en eerste pogingen een vakbond op te richten. De snelheid van de materiële ontwikkeling is sociaal-maatschappelijk nagenoeg niet bij te houden. Dat is geen excuus maar een constatering.

Ik zie een land dat gedreven door ambitie en business sense verschil probeert te maken. Waar zeer veel culturen samen trachten iets moois te bouwen en waar op het gebied van design, technologie en duurzaamheid heel erg veel gebeurt. Er zal de komende jaren enorm veel talent vandaan komen.

Arno Peperkoorn is directeur Result Recruitment