Afgelopen week was ik met een stel vrienden in Noorwegen. Een paar dagen snowboarden, crosscountry skiën en stappen in Oslo. Op het vliegveld kwamen we dit bilboard tegen van Bjorn Borg. De boodschap ontging mij totaal. Dus ik vroeg aan mijn vrienden, die helemaal niks met marketing of communicatie hebben "wat zou Bjorn Borg ons hier mee willen vertellen?"
Ze kennen me en gingen dus serieus op mijn vraag in. Maar er kwam niks zinnigs uit. Een van hen merkte op dat de hij een witte vlag draagt en zij een zwarte. De ander merkte op dat ze beiden weg kijken, maar niet naar hetzelfde punt. Weer een ander merkte op dat het wél een mooi model was. Wel een agressief beeld. Misschien bedoelen ze dat je geen lieverdjes moet zijn om de onderkleding van Bjorn Borg te dragen... of zo??
Ze keken mij hoopvol aan om te horen wat dit beeld hen moest vertellen, maar ik kon er ook niks zinnigs over zeggen. Het doel schiet mij totaal voorbij.
Toen ik deze plaat zag moest ik weer even denken aan het recente artikel in TvM over het onderzoek dat raadselachtige advertenties niet werken. De consument snapt de clou niet en blijft niet langer kijken om te achterhalen wat er nu eigenlijk bedoeld wordt. Ik merkte dat deze keer ook. Ze wilden verder en ik stoorde ze eigenlijk maar met mijn vraag. Logisch, want we zouden net een laatste drankje doen in Noorwegen.
Ik vraag mij af hoe de bezoekers van Molblog hier over denken.
Persoonlijk denk ik dat de onderzoekers uit Nijmegen wel een punt hebben. Te moeilijke communicatie wordt niet begrepen. Ik vraag me daarbij meteen af wat dat voor consequentie heeft voor merknamen...
Moeten merknamen ook een duidelijke clou bevatten? Volgens mij wel, maar hoe duidelijk moet die clou of verwijzing zijn? Snapt de consument de verwijzing naar lente in Lentis, Façade (voorgevel) in Façadis of geboorte (natale) en leven (viva) in Naviva?
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!