The one that got away

Orange Lions en ADCN hadden ‘The one that got away’ georganiseerd, met werk dat in Cannes geen Lion won of misschien niet eens was ingezonden. Maar Orange Lions en ADCN wilden dit werk toch vieren. 

Een volle filmzaal in het glorieuze Eye filmmuseum, te Amsterdam, twee stoelen met sprekers en de ene na de andere licht geniale case. Plus Kerrie Finch van FinchFactor die - uitgaande van de zaal, op hilarische wijze - de zaak aan elkaar motherfuckte. En - godzijdank het tempo erin hield. Finch, tegen een andere spreker, licht geparafraseerd: 'Ja prima allemaal maar de winnaars willen we nu. Hallo! De winnaars kunnen door... Hallo. Ja. Nu kan ie. Kom maar door maar door met die winnaars. Je kan het...'

Like a girl
Een zwaar ontroerende case (als je alweer op de reacties in de zaal mocht afgaan) was die waarin de negatieve lading benadrukt werd van het begrip ‘Like a girl’. Het werd aandragen door Gijs de Beus, Cannes Lions jurylid en Director of Strategy bij Havas Media, en is gemaakt door Leo Burnett voor Always (femine products and menstrual information).
Kort: we zien meisjes voor - en vrouwen na de pubertijd reageren op de vraag, ‘Rennen, vechten en gooien als een meisje, kun je dat eens voordoen?’ De meisjes doen dat fanatiek en op hun best. De vrouwen doen dat, in de woorden van De Beus, ‘overdreven onhandig en verwijfd’. Daaruit blijkt dat zij, iets doen ‘als een meisje’, een negatieve waarde geven, en, zegt De Beus, ‘dat er dus met betrekking tot hun zelfbeeld iets mis is gegaan in die belangrijke ontwikkelingsjaren.’

Brand purpose bandwagon
Iedereen springt dezer dagen op, wat De Beus noemt, de brand purpose bandwagon. ‘Dove doet dat natuurlijk ook nadrukkelijk;, zegt hij. ‘En het is heel interessant om te zien hoever dat gaat. Je krijgt nu naast commercials, online platforms - en men is bezig met hele scholingsprogramma’s over zelfbewustzijn. We hebben het einde hiervan nog niet gezien.’  

De Beus merkt, samen met veel van de andere aanwezigen verder op dat een en ander nog wel noodzakelijk is. ‘Het kan’, zegt hij, ‘veel beter met de vrouw-man verhouding – ook in de reclame’. De kandidatenlijst voor de Gouden Zaag – voor hen die het hardst aan de stoelpoten van de zittende reclamemakers zagen, blijkt even later namelijk uit louter mannen te bestaan.

Dildo’s
Winnaar van de Gouden Zaag Koen Janssen, die samen met zijn broer Bas aan de weg timmert bij N=5, noemt dat ook onterecht. ‘De zaag krijg je op basis van je portfolio en ik ken nogal wat dames, ook uit mijn jaar op de Willem de Kooning Academie, die waanzinnig aan de weg timmeren,’ aldus Janssen. Hij noemt ook nog twee opvallende cases uit het aanbod. In de eerste ‘gun safety’ film, haalt een moeder haar zoontje op van een ‘play date’ bij het zoontje van een andere moeder. Alles goed gegaan met de kinderen? Ja hoor, tuurlijk, staan beide moeders wat ongemakkelijk voor de buitendeur. Tot ze, nog ongemakkelijker, zien dat de twee jongens, gewikkeld in een zwaardgevecht met dildo’s, naar buiten stormen. Pay-off: ‘If they find it. They’ll play with it. So always lock up your guns.’

Hands off
Echte lachgolven trok ‘Hands Off’, een campagne voor pornovideo's gemaakt door Marcel Paris. Probleem: Dorcel, grote pornoboer, kan zijn high quality films aan de straatstenen niet kwijt. Volgens hem omdat niemand gezien heeft hoe high quality ze wel niet zijn. Paris zette de hele bibliotheek van Dorcel gratis online. Alleen moet je, wil je de films zien, wel een flink aantal, ver uit elkaar liggende toetsen ingedrukt houden. Vandaar: ‘Hands Off’. Media-aandacht en hilariteit te over in ieder geval. Ook meer dan fantastisch – hoe SoundCloud het ‘claustrofobische gevoel’ van de Berlijnse muur in audio heeft uitgedrukt, met schoten, rennen, voetstappen, hijgen, politieke toespraken en veel meer. Een hoogstandje dat iedereen zou moeten horen.

Cannes-jury ervaringen
En als extra en zeer werkzame aandachtstrekker waren er de ervaringen van de Cannes juryleden. Wat gemopper natuurlijk over dat ze binnen zaten en buiten de zon in de rosé scheen. Maar uiteindelijk was het daar in Cannes toch een magistrale belevenis voor iedereen. Twee dingen vielen op, het vak is zo in ontwikkeling dat vrijwel elke jury eerst de categorie opnieuw moest zien te definiëren; of het nu media, cyber of direct is. En... ook  daar was consensus over, weet als bureau voor welke categorie je instuurt en leg vooral in de casefilm aan de juryleden uit waarom die keuze is gemaakt. ‘Daar is veel mee te winnen’, aldus Bram Tervoort, Cannes jurylid en Creative Director bij Lemz, ‘Ik ben te veel – ook Nederlands werk tegengekomen waarvan ik dacht, fantastisch en zeker prijswinnend maar verkeerd ingestuurd. Dat is zonde en het hoeft helemaal niet.’