Het was de tweede keer dat deze conferentie in Amsterdam plaats vond. Vorig jaar scheen de zon nog en was er geen crisis. De drang naar creativiteit was er toen al wel. Bij deze tweede editie is de drang naar innovatie en creativiteit alleen maar groter. De verschillende sprekers moesten hier inhoud aan geven. En dat deden ze met verve.
Innovatie en creativiteit
Als eerder trapte Amnon Levav af met een verhaal over innovatie. Hij begon met vast te stellen dat innovatie de mogelijkheid is om anders te denken en te doen. Volgens Levav worden goede innovatieve ideeën niet bedacht tijdens een brainstrom. Hou daar dus mee op, want dit is goed voor een positieve energie, maar niet om echt innovatief te zijn. De valkuil bij een brainstorm is dat iedereen denkt dat je goed bezig bent, terwijl er altijd mensen zijn die ergens wel weten dat, dat ene idee het nooit kan worden om wat voor (technische) reden dan ook.
Een andere heilige graal waar Levav niet in geloofd is het ‘outside the box’ denken. Je moet juist in de box denken, want daar zijn al je tools. Kijk alleen op een andere manier naar je tools.
Bekijk je tools eens door de ogen van een kind en ga er niet vanuit dat alles zo is als het is. Als voorbeeld noemde Levav het feit dat we altijd een horloge om hebben. Dit doe je automatisch om elke ochtend (mensen boven de 30 althans). Maar jongere mensen hebben vaak geen horloge om. Waarom zou je ook. De tijd is overal. In de stations hal, bij de coffee shop, op je laptopscherm en je telefoon. Die je natuurlijk wel altijd bij je hebt. Bij ons is het ingesleten om een horloge om te hebben, terwijl dat al helemaal niet meer nodig is. Funtional Fixedness noemt hij dat.
Probeer daarnaast ook de relatie tussen dingen eens te veranderen. Op die manier kunnen mooie dingen ontstaan, zoals bijvoorbeeld de 4 uur cup a soup.
Meer informatie over Amnon Levav en SIT is te vinden op zijn site, want over alles wat hij verteld is hij heel open en wil graag alles met ons delen. Vragen? Mail hem.
The Bubble Project
De tweede spreker die opkwam was er een van een ander slag. Geen theorie, maar inspirerende praktijk voorbeelden van Ji Lee, Creative Director Google Creative Lab. Daarnaast doet hij persoonlijke projecten die terug te vinden zijn op Pleaseenjoy.com.
Het project the bubble waarover hij vertelde bleef mij het meeste bij. Dit project stond mij niet meer zo op het netvlies, maar het is ook in Nederland actief. Surf naar the bubbleproject.com en lees / kijk naar de vele foto’s. Persoonlijk vond ik zijn motivatie om dit te doen wel cool. Hij werkte jaren in de reclame industrie en ‘vervuilde’ het straatbeeld , zoals hij dat zelf noemde, met advertenties, posters en bilboards. Als tegenreactie heeft hij lege spreekballonnen gemaakt en deze op bilboards en posters geplakt. Deze werden vervolgens volg geschreven door de mensen, met daarop vaak een reactie over het merk dat op de poster stond. Wat begon als een tegen reactie was werd eigenlijk een kans voor de adverteerders, want de consumenten gingen actief met hun merk aan de slag en ze kregen bovendien goede input over wat zij over hun merk dachten. Lee besloot zijn presentatie met de woorden dat ‘sharing rewarding is’, dat ‘open platforms powerful’ zijn en vooral dat ‘doing erverything’ is. Dus laat een goed idee niet op de plank liggen, maar ga er mee aan de gang!
Technologische Chocola
De volgende spreker was Timothy Childs van Tcho. Hij vertelde een prima verhaal over hoe en waarom hij Tcho is gestart. Als ex techneut van de NASA en entrepreneur is de kracht achter Tcho en is het ook een bedrijf dat drijft op technisch vernuft en zuivere chocola. Erik Siekermann vulde zijn verhaal op een luchtige manier aan over hoe zij de visuele identiteit gemaakt hebben.
Two design cultures that become one
Na de pauze mocht Douglas Young zijn verhaal vertellen. Hij is een in Engeland geboren en opgeleid tot architect, waarna hij terug ging naar Hong Kong. Daar richtte hij in 1996 G.O.D. op. Dit is een warenhuis het best te vergelijken met de Bijenkorf. Ze verkopen meubels, kleding, keuken accessoires en andere lifeslyle producten. Waarbij ze de Westerse en Chinese design cultuur op een goede manier verbinden en vervlechten. Een Europees lijkende bank tegen een wand vol schilderijen met typisch Chinese karikaturen. Met het merk G.O.D. zijn ze leading in China en nemen ze een voortrekker rol in zowel product design als in de manier waarop ze het aan de man brengen. Dit leidde onder ander tot het merk ‘Deley no more’ dit heeft naast de betekenis die wij er aan geven nog een betekenis die overeenkomt met ‘motherfocker’. Een zeer shockerende naam dus.
Wat met name interessant was is de manier waarop de twee design culturen vervlochten zijn. Waarbij geen van de uitgangspunten leading is boven de ander. Hierdoor ontstaat een nieuwe internationale (product) taal die zowel door ons als door de echte Chinees verstaan wordt. Bezoek de site …. Eens om dat zelf te ervaren.
Young is hier vrij succesvol mee geworden en is verkozen tot Hong Kong hero 2008 door Time out Magazine en in 2009 is hij verkozen tot ‘Man of het Year’ door Hong Kong Business Magazine. Maar ach, of dat nu zo veel betekend… Het blad bestaat ondertussen niet meer voegde Young luchtig toe.
Do what you love and you don’t have to work another day
De laatste spreker die ik wil beschrijven is Sir Ken Robinson. Hij was de keynote speaker van het congres en dat maakte hij helemaal waar.
Hij begon zijn verhaal met de mededeling van imagenation ons onderscheidend maakt van de andere dieren. Maar dit is juist wat we onderdrukken in het huidige opleidingssysteem. Daar komt bij dat veel mensen niet doen waar ze echt van houden. Dit komt omdat ze nu eenmaal doen wat ze doen omdat het zo gelopen is. Maar er zijn ook mensen die doen waar ze van houden. Deze mensen zijn over het algemeen beter in wat ze doen en in ieder geval meer in hun element. Het is voor de bedrijven en het onderwijs van belang dat we doen waar we van houden, zodat we daar ook gemotiveerd mee bezig zijn.
Als voorbeeld noemde Robinson voorbeelden van Paul McCartny en zijn studiegenoot Harrison (later collega in de Beatles). De muziek leraar van deze twee grootheden zag niets in hun en stimuleerde hun niet om hier iets mee te doen. Het zelfde gold voor John Cleesh. Niemand vond dat hij gevoel voor humor had. Maar waar Robinson in zijn nieuwe boek The Element Book vooral op inzet is dat er veel mensen met talenten bij bedrijven zitten en dat deze talenten er niet uitkomen. Mensen komen pas toch echte bloei als ze doen waar ze goed in zijn en waar ze van houden. Als voorbeeld illustreert hij dat met een treffend voorbeeld. Zo sprak hij eens met een muziekkant en vertelde dat hij ook graag zo wilde kunnen spelen. Nee zij deze tegen hem, dat wil je helemaal niet. Robinson zei van wel en zo ging dat balletje een aantal keer heen en weer totdat de bevriende muziekkant zei. Als je het echt zou willen, zou je het wel doen. Ik hou ervan dat ik muziek kan maken en oefen daarvoor 5 uur per dag, treed 6 dagen per week op en ben bek af. Maar ik hou van wat ik doe.
Onderwijs
Waar het misgaat is bij het onderwijs. Als je nagaat dat er in Amerika meer geld uitgegeven wordt aan het gevangen houden van mensen dan het opleiden van de jonge generatie, dan zie je al dat het mis gaat. En zo zijn er meer zaken die mis gaat tussen de werkelijke wereld en de wereld in de klas. Tijdens de school periode wordt overleggen en het opzoeken van een antwoord gestempeld als fout. Vals spel en afkijken. Maar buiten school en tijdens kantoor uren wordt je juist geroemd om je vindingrijkheid en samenwerkingskracht.
Wat dat betreft moet je voor de klas staat of als je een onderneming leid zijn als een boer. Je hoeft niet zelf alles te doen, je moet alleen zorgen dat alle omstandigheden goed zijn, zodat je gewassen goed kunnen groeien. Creëer je juiste omstandigheden. Onderwijs is te veel een business geworden, maar laten we niet vergeten dat het om mensen gaat. Maak het dus persoonlijk.
Creativiteit
Creativiteit is volgens Robinson een origineel idee dat waarde heeft. Maar het probleem is dat we veel zaken voor waar aannemen. Challenge what you take for granted. You don’t know what you take for granted. But you don’n know it because you do it for granted. Vergelijkbaar met wat Amnon Levav predite. En zoals hij vaststelt we zijn slachtoffers van ons gezond verstand. Het is dus belanglijk om af en toe buiten te zijn, van gebaande paden af te wijken en in dat opzicht is het jammer dat het congres dat over creativiteit gaat niet echt van de gebaande paden afkomt. De sprekers waren goed tot zeer goed maar, toch was de conferentie over het geheel een echte (ouderwetse) conferentie. Goede sprekers, goede koffie, goede sprekers, goed eten en weer een aantal goede sprekers. Maar geen, tot weinig onderlinge interactie en geen inbreng vanuit de zaal, waar toch ook een aantal mensen zitten met interessante verhalen. Bij de naborrel had ik het met een aantal mensen over hoe je dit zou kunnen veranderen. Hoe zouden we van onze standaard (vastgeroeste) idee van een conferentie af kunnen stappen? Kunnen wij hier op Molblog los komen van deze ideeën en met suggesties komen?
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!