We zijn ze allemaal wel ene keer tegengekomen, of zien ze nog iedere dag. Mensen die om mysterieuze redenen boven ons geplaatst zijn, en daar op willekeurige momenten ons leven verzieken. Bazen, die nadat ze een beetje macht hebben gekregen, onuitstaanbaar zijn geworden. Bullebakken.
Het is moeilijk een Bullebakbaas te ontlopen. Functioneel heb je met ze te maken, en wanneer je dat niet wilt moet je eigenlijk een andere baan zoeken. Maar dat is een wel heel drastische stap.
Veel mensen hebben grote moeite om te gaan met vervelende bazen. Ze zijn vaak overrompelend, en pas nadat ze je onderuit de zak hebben gegeven (om niets!) komen de juiste antwoorden op hun nare opmerkingen naar boven. Je weerwoord schiet je altijd te laat binnen. Hoe komt dat toch?
De verschijning van de Bullebakbaas zet een heel basaal proces in werking: de verstarring. De mens reageert op een gevaarlijke situatie met vluchten, vechten of verstarren. Nou is het gek om als je baas je aanspreekt, je om te draaien en weg te rennen. En een gevecht aangaan, al of niet verbaal, is met een baas ook niet voor de hand liggend. Rest ons de verstarring,
Tijdens de verstarring schakelt het brein alle weldenkende gedeelten uit, alleen het allersimpelste gedeelte functioneert nog: het reptielenbrein, de oudste laag in onze hersenen, verantwoordelijk voor de overlevingsdrang. Daarom kan je in zo’n situatie niet helder denken, je stottert en iedere hoop op een scherp antwoord dat de Bullebak voor altijd op zijn plaats zet, is vervlogen.
Het enige wat je hoeft te doen om hieraan te ontsnappen, is ademen. Heb je weer eens zo'n confrontatie met mevrouw of meneer Bullebak, haal dan, heel bewust, zeker drie seconden lang diep adem. Wanneer je dat doet, zet je je weldenkende brein (de 'neocortex') weer aan, zodat je weloverwogen kunt reageren. Je kan je houding weer bepalen en weer nadenken. En de negatieve spiraal tussen jou en de Bullebak doorbreken. Zo simpel is dat.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!