Ons mediagedrag is voorspelbaar. Zeker als het gaat om onze sensatiezucht en de drang om video’s te consumeren die we liever niet willen zien. Maar dan tóch stiekem wel bekijken. Ik heb me er altijd behoorlijk tegen kunnen verzetten.
In vroegere dagen, toen de videorecorder nog bepalend was voor ons niet-lineaire kijkgedrag, hadden de tapes van Faces of Death onder pubers een treurige mythische status. Met een vreemd gevoel van trots kan ik zeggen dat ik ze nooit heb gezien. Ik kan daarom ook niet met zekerheid zeggen of ze echt bestonden. Er werd op school wel veel over opgeschept, dat wel.
Met de opkomst van internet en de smartphone kwam deze minder vriendelijke wereld snel dichterbij. Slechts één druk op de knop ben je verwijderd van zaken die je liever niet ziet. Maar toch blijf je stiekem een drang hebben om het wél te bekijken.
Een video van het gevonden hoofd in Amsterdam maakte deze maand een zieke ronde langs vrijwel elke smartphone in Nederland en waarschijnlijk daarbuiten. Heb jij de drang kunnen weerstaan om op de playbutton te drukken? Ik hoop het.
Nieuws of sensatie
Ook nieuwsmedia worstelen met dit dilemma. Welke beelden moeten zij brengen en welke niet? En heeft het feit dat wellicht half Nederland die beelden al via een andere weg heeft gezien nog invloed op het publiceren van de beelden? Ook de rol van privacy en het beperken van beelden over leed slechts voor (leed)vermaak is daarin van belang.
Deze redactionele overweging wordt - zeker met het toenemende belang van videocontent voor online uitgevers - ongetwijfeld elke seconde gemaakt. Er zit alleen wel een tegenstelling in. Wat is nog nieuws en informatief én wat is sensatie en vooral op zoveel mogelijk views en clicks gericht?
Cosmetica pre-roll
Ontegenzeggelijk hebben online uitgevers daarin een verantwoordelijkheid. Ik kan er ook geen een aanwijzen die daarin écht een grens overschrijdt. Gelukkig maar.
Maar ik zie nog een tweede verantwoordelijkheid voor uitgevers. Eentje ten aanzien van de combinatie van harde nieuwsvideo’s en de commerciële boodschap die daar voor, naast en tussen zit. Een cosmetica pre-roll voor een nieuwsvideo met de laatste beelden uit de Belgische metro, wie zit daar nou op te wachten? Welk nieuwsmedium is er zo stoer om de video’s waar zij de meeste views (en inventory) mee realiseren ook daadwerkelijk uit te sluiten van advertenties?
Schokkende nieuwscontent
De uitgevers zijn daar als vanzelfsprekend op korte termijn niet bij gebaat. Adverteerders natuurlijk wel. Geen merk zou moeten willen om in tijden van leed of crisis precies voor die schokkende nieuwscontent zijn merkverhaal te communiceren. Tenzij je een veiligheidsproduct wilt slijten wellicht, maar doe dat dan alsjeblieft ergens anders.
Zolang uitgevers deze verantwoordelijkheid niet oppakken, ligt deze bij ons als bureaus. Snel kunnen (uit)schakelen, echt plannen op wél passend Umfeld en videokanalen uitsluiten of campagne een periode stoppen waar nodig. Dat is waar adverteerders bij gebaat zijn en waarbij ik de gepaste boodschap meepik bij die videocontent die ik wel wil – en durf! – te bekijken.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!