Mensen vergeten hoeveel abonnementen ze hebben, en bedrijven maken daar handig gebruik van. Welkom in de wondere wereld van ‘recurring revenue’.
Een fietsenrek in studentensteden ziet tegenwoordig blauw van de Swapfietsen. Waar de oudere generatie zich beperkte tot een abonnement op Telegraaf, Donald Duck, Wegenwacht en Staatsloterij, gaan jongeren zich in de abonnementensnoepwinkel volledig te buiten.
De generatie die geen bezit wil, maar zorgeloos gebruik, gaat voor SAAS, CAAS en HAAS. Voor software, content en hardware as-a service. Voor BAAS, bicycle-as-a-service. En sinds vorige week voor TAAS, Nike’s trainers-as-a-service. Prachtig om te zien hoe die purposevolle, customer centric bedrijven ons leven met hun films, muziek, scheermesjes, groentekistjes, condooms en sportschoenen steeds weer gemakkelijker maken. Doggie Lawn biedt elke maand fris stuk poepgras in je bus.
Lijmen en Het been
Maar slaan we niet een beetje door met deze EAAS, everything as-a-service? En is het wel oprechte customer centricity? Of worden we als in Lijmen en Het been van Willem Elsschot genadeloos in een pak genaaid? En gaan marketeers, nu Byron Sharp ons heeft geleerd dat loyalty een fabeltje is, over op plan B: klanten met mooie praatjes en free trials een fuik in lokken, waar ze never nooit meer uit komen?
Recurring revenue
Het antwoord komt uit onverwachte hoek, van de Nierstichting. Vriendelijk collectedame aan de deur. In een overmoedige bui, wil ik honderd euro in de collectebus stoppen, maar dat kon niet. Vult u dit even in meneer, dan doneert u automatisch maandelijks een bedrag.
De collectante ging geen cent wijzer weer op pad, want zelfs in de fondsenwerving draait het allemaal nog maar om 1 ding: recurring revenue. In de onzekere, disloyale wereld van vandaag kunnen we nog maar een paar maanden vooruitkijken, en dat is lastig ondernemen. Wie een abonneebestand heeft met klanten die gemiddeld 7 jaar blijven, kan vooruit ondernemen. Recurring revenue doet het dus goed op de beurs, en zorgt voor een fraaie multiplier als je je bedrijf wil verkopen.
Abo-dement
De keerzijde van deze aanpak is een tsunami aan abonnementen die -net als bij de creditcards- leidt tot overconsumptie. Amerikanen besteden maandelijks 237 dollar aan abonnementen. In Nederland zal het meevallen, maar millennials hebben gemiddeld al 16 abonnementen, zomaar 2.000 euro aan vaste lasten waar ze zichzelf - zo blijkt uit onderzoek- totaal niet van bewust zijn. Het gaat immers maar om een tientje hier en een paar euro daar, en dat ben je -samen met je inloggegevens- snel vergeten.
Truebill
Nu is er overal een app voor, ook voor Abo-dementie. Truebill heeft een app ontwikkeld die op basis van je bankgegevens automatisch een overzicht bijhoudt van al je abonnementen, en je waarschuwt voor apps die je wel betaalt maar nooit gebruikt. Truebell neust alleen, ongevraagd nog wel, even verder in je bankafschriften en doet voor het gemak direct ook wat aanbiedingen voor een goedkopere lening of verzekering.
Hoog tijd voor de commerciële industrie om zichzelf een beetje te kuisen. Anders volgt overheidsingrijpen: Geniet, maar abonneer met mate. Met een NL-alert: Grote invasie van abonnementen. Houdt uw ramen en portemonnee gesloten!
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!