'Hoi, mijn naam is Pernille en ik ben een thalassofiel'

Deze week was Pernille Kok-Jensen, Trends & Cultural Insights Director bij Mare Amsterdam, curator van Random Pic(k) Of The Day For A Week. Vijf dagen lang deelde zij haar inspiratie op de LinkedIn-pagina van Nils Adriaans en Adformatie (één bijdrage per dag).

Kok-Jensen over haar week: 'Houd het simpel, was het advies vanuit de redactie. Maar het is simpelweg gecompliceerd. Chaotisch. Verwarrend. Hartverscheurend. Je voelt de bui al hangen. Terwijl ik dit schrijf ben ik niet per se de eeuwige optimist, zoals de meeste mij kennen. Maar juist nu het letterlijk en figuurlijk donker voelt om ons heen, deel ik met liefde mijn glimmers, oftewel, de kleine momenten van verwondering die de boel een beetje verlichten.'

Hier haar 5 bijdragen:

1. Doechii, Doechii - Oh my Gucci

'De weg naar succes moet voor Doechii, als zwarte queer vrouw uit het streng katholieke zuiden van de VS, met veel uitdagingen gepaard zijn gegaan'

'Mijn methode als trendwatcher is gênant simpel. De WTF?-momenten zijn namelijk voor mij het allerbelangrijkste. Als het wringt, als ik kippenvel of soms zelfs een beetje buikpijn krijg. Laten we het intuïtie noemen. Toen ik de Amerikaanse rapper Doechii voor het eerst zag optreden bij de Colbert Late Show ging ik aan.

Doechii is niet in een hokje te plaatsen. Mijn vriendinnen en ik leken na het zien van haar verbluffende liveoptreden wel een stel tieners. We brachten uren door met het ontcijferen van haar teksten, het nadoen van haar choreografie en nog steeds proberen we haar stijl te imiteren. De teksten, de beat, de genre-overstijgende en theatrale elementen: geen woorden voor. De weg naar succes moet voor Doechii, als zwarte queer vrouw uit het streng katholieke zuiden van de VS, met veel uitdagingen gepaard zijn gegaan.

Haar veerkracht, creativiteit en energie sleuren mij door de donkere dagen. Een paar dagen geleden is haar video van Denial is a River (van het album Alligator Bites Never Heal) uitgekomen. Geïnspireerd op de Amerikaanse classic sitcom Family Matters, en het is wederom een artistic masterpiece van gelaagde, conceptuele kunst. Mij heeft ze veroverd en ik kan alleen maar denken: what will she come up with next?'

2. Zachte mannen – harde nagels

'Deze retraites in de VS bieden mannen de ruimte om openlijk te praten over eenzaamheid en kwetsbaarheid, zonder afleidingen zoals drank of telefoons'

'Als trotse Gen X-mama van twee tienerjongens is mijn grootste uitdaging om zachtaardige, empathische jongens op te voeden in een gepolariseerde wereld. Een wereld waarin giftige mannelijkheid blijkbaar de ruimte krijgt en waarin je, als je rijk genoeg bent, eigenlijk alles kunt doen. Gelukkig zien we gender-gerelateerde stereotypen langzaam vervagen en tonen steeds meer mannen hun zachtere kant – niet alleen onder de jonge generatie, maar ook steeds meer in de mainstream. Hier zijn enkele voorbeelden van deze onderstroom.

Laten we lekker cheesy beginnen met The Dad Harmony. Vijf jonge vaders uit Zweden die a-capella popnummers zingen en viral gaan op TikTok. Altijd in een gezellige, huiselijke setting met hun kinderen op schoot. Het is zo cheesy dat ik er nauwelijks naar kan kijken, maar tegelijkertijd kan ik mijn ogen er niet van afhouden! De kinderen lijken zo zen en gefocust, terwijl ze in stilte luisteren. Evryman is ook een mooi voorbeeld. Deze retraites in de VS bieden mannen de ruimte om openlijk te praten over eenzaamheid en kwetsbaarheid, zonder afleidingen zoals drank of telefoons.

Daarnaast zien we de trend waarbij papa’s hun kinderen make-up op hen laten aanbrengen en deze momenten trots op TikTok delen – goed voor miljoenen views. Het resultaat mag dan niet perfect zijn, maar de boodschap van acceptatie en zelfexpressie staat centraal. Op Reddit zorgt dit onderwerp voor veel gezonde discussie. Als je echt feeling wilt krijgen met het sentiment onder de mensen, lees dan vooral de thread onder deze post.

Tot slot is er Hard as Nails, een platform van Sam Conniff, bestsellerauteur van het boek Be More Pirate. Dit initiatief moedigt mannen aan om nagellak te dragen als conversation starter. Oftewel, als middel om gesprekken over mannelijkheid en mentale gezondheid op gang te brengen. Het begon trouwens allemaal per ongeluk toen Conniff samen met zijn dochter naar een Harry Styles-concert ging en zij samen hun nagels lieten lakken. Toen de Shellacs niet snel afgingen, bevond hij zich midden in een sociaal experiment. Het resultaat mag er zijn hoor, want onderzoek toont aan dat 80% van de deelnemers zich meer verbonden voelt na het doorbreken van traditionele mannelijkheidsnormen.'

3. Sara Camposarcone – een dikke middelvinger naar de male gaze?

'Net wanneer je denkt dat ze geen laag meer kan toevoegen, doet ze dat toch. Het resultaat; extravagante ensembles die de grenzen van mode verleggen'

'Ik verlaat zelden het huis zonder lippenstift en hoge hakken. Het is mijn ding. Het geeft me net die extra boost die ik soms nodig heb – of ik nu thuisblijf, ga zwemmen of een keynote presenteer. Wie mij wat langer kent, weet dat ik mijn studie heb gefinancierd als burlesque-danseres in het nachtleven. Ik beschouw mezelf als een high-femme-feminist. Maar hoe overtuigd ik ook ben dat ik dit voor mezelf doe, vraag ik me soms toch af of het kleden voor de mannelijke blik zo diep in me is verankerd, dat ik me er niet eens meer bewust van ben.

Influencer Sara Camposarcone, daarentegen, weet precies wat ze doet. Wanneer zij in haar kast duikt, weet je nooit welk verrassend item ze eruit zal halen. Misschien is het een Margiela-clutch die lijkt op een snoepverpakking? Hakken die er letterlijk uitzien als felgroene Hulk-voeten? Of misschien oversized oorringen in de vorm van sla? Haar aanpak is simpel maar effectief: ze kiest één statementstuk en bouwt haar outfit eromheen. Net wanneer je denkt dat ze geen laag meer kan toevoegen, doet ze dat toch. Het resultaat; extravagante ensembles die de grenzen van mode verleggen. Camposarcone deelt dit proces met haar 1.9 million followers on TikTok. Haatcomments, daar lacht ze om.

Hoewel het misschien niet haar bedoelde boodschap is, maakt zij wat mij betreft een bold statement tegen de male gaze. Camposarcone brengt het dope in dopamine-dressing. Ze blijft volledig authentiek, kleedt zich voor haar innerlijke kind en omarmt alles wat haar vreugde brengt. Dus, als ik even een snelle mood boost nodig heb, duik ik in het maximalistische en speelse universum van Sara Camposarcone, waar vreugde en zelfexpressie regeren.'

'“Learning to swim meant learning how to relinquish control, to thrive in a space of uncertainty”, aldus Tsui. Deze quote zette me aan het denken. Misschien is er een parallel te trekken tussen mijn levenslange liefde voor zwemmen en het werk dat ik doe'

4. Why We Swim, Bonne Tsui

'Geen harde discipline of Wim Hof-achtige fratsen'

'Al mijn hele leven lang ben ik het liefst in het water. Of het nu competitief zwemmen, skinny dipping, surfen of gewoon dobberen is; als ik maar in het water kan zijn. Ik woon aan de prachtige Sloterplas in Amsterdam, en ik zwem daar vaak. In de zomer dagelijks met mijn gezin, en het hele jaar door met vriendinnen. Geen harde discipline of Wim Hof-achtige fratsen. Wij kletsen, lachen, huilen en soms zijn we gewoon stil. Of het nu een moeilijke tijd is, als we iets te vieren hebben of iets willen bespreken; zwemmen geeft ons een energieboost en biedt verankering. Het water draagt ons, terwijl wij elkaar dragen. Zo voelt het. Maar in tegenstelling tot andere waterdieren, zijn mensen geen geboren zwemmers. We moeten het leren. Water blijft dus altijd en beetje gevaarlijk voor ons. Maar ik kan en wil niet zonder. Hoi, mijn naam is Pernille en ik ben een thalassofiel (liefhebber van de zee of oceaan, red.).

In mijn zoektocht naar de magie van zwemmen ontdekte ik het boek Why We Swim van Bonne Tsui.

Ken je dat, die boeken die zo inspirerend zijn dat elke regel op een gegeven moment onderstreept is en elke pagina een ezelsoor heeft? Why We Swim is zo’n boek voor mij. Het is een prachtig geschreven liefdesbrief aan water, maar het is veel meer dan dat. Tsui, ook een zwemmer, verkent de diepe verbinding tussen mensen en water, en onderzoekt wat ons, ondanks de gevaren, blijft aantrekken. Ze belicht de geschiedenis, cultuur en emotionele voordelen van zwemmen. Ook de kracht van water als community bouwer wordt prachtig ontrafeld. Van de San Francisco Bay en een zwemclub in Bagdad die samenkomt in het zwembad van het Saddam Hoessein-paleis, naar het verhaal van een IJslandse visser die een schipbreuk overleeft door een zwemtocht van zes uur in het winterse water te maken.

“Learning to swim meant learning how to relinquish control, to thrive in a space of uncertainty”, aldus Tsui. Deze quote zette me aan het denken. Misschien is er een parallel te trekken tussen mijn levenslange liefde voor zwemmen en het werk dat ik doe.'

5. Bureau van Onzekere Zaken

'Ik ga oefenen op vaker "ik weet het niet" durven te antwoorden'

'“A trendwatcher is as useful to strategy as a one-legged man at an ass-kicking competition.” Dat was de feedback die ik kreeg na mijn allereerste pitch in mijn carrière. Nu ik erover nadenk, begrijp ik die opmerking wel. Trendwatchers blijven toch een beetje bijzonder. Ze worden vaak gezien als paradijsvogels die met een magische glazen bol de toekomst verkondigen. Maar gelukkig verandert dat! Minder toekomstmuziek en meer actionable insights, en vooral geen gatekeeping. Trendwatchers hebben niet langer het alleenrecht op toekomstdenken. Er is een groeiende urgentie om over de toekomst na te denken. We moeten allemaal beter worden in het anticiperen op verschillende mogelijke scenario's.

Gelukkig zijn er in Nederland al fantastische initiatieven die deze verandering mogelijk maken. Een mooi voorbeeld is het project Onzekere Zaken. Zij bieden een fundamenteel nieuwe manier van denken over onzekerheid. In plaats van te focussen op trends of wat de toekomst voor ons in petto heeft, geven ze handvatten om je te helpen navigeren door het onbekende en om comfortabel te worden met het onzekere gevoel van het simpelweg niet weten. Ze werken onder andere samen met vernieuwers in het onderwijs om te ontdekken hoe we een betere relatie met de onzekere toekomst kunnen opbouwen. Ik ben het volledig met hen eens: hoe meer organisaties leren omgaan met onzekerheid, hoe beter. Het gaat om een mindset die altijd op twee sporen rijdt: in het nu én in de toekomst. En wat mij betreft, hoe eerder je dat leert, hoe beter!

Tegenwoordig kan iedereen die een beetje nieuwsgierig is naar de toekomst deelnemen aan De Nationale Toekomstcursus. Geweldig hoe mijn like-minded vakcollega’s hier het toekomstdenken behapbaar maken. Heb je bijvoorbeeld ooit een feest georganiseerd? Dan heb je aan toekomstdenken gedaan, aldus de intro op het platform. Wie nodig ik uit, hoe wordt de tafelsetting, wat zijn de verschillende dieetwensen? En dan natuurlijk een draaiboek voor het ideale mooi-weer scenario - maar zeker ook een plan B voor als het regent bijvoorbeeld. Kijk, hier zou zelfs mijn moeder iets mee kunnen! De Nationale Toekomstcursus is ook nog eens gratis. Dus waar wacht je nog op? Ondertussen ga ik oefenen op vaker "ik weet het niet" durven te antwoorden. Bijvoorbeeld als ik van die glazenbol-vragen krijg vanuit de zaal. Want ook ik moet wat comfortabeler worden in de ongemakkelijke onzekerheid.'

In de week van 13 januari 2025 (Random Pic(k) Of The Day For A Week verschijnt tweewekelijks) is Adriaan Hogervorst-de Jong, head of marcom van camper(ver)huur platform Goboony, curator van #RPOTDFAW.