Rosé met de bobo’s in Cannes

Het is een jaar geleden dat Elon Musk op een mea culpa-tour ging tijdens het Cannes Lions Festival. Hij werd op het podium door WPP’s Mark Read ter verantwoording geroepen. Even het geheugen opfrissen: hij had tegen adverteerders geroepen ‘to go f**k themselves’. Als we een jaar later kijken naar wat er sindsdien is gebeurd en hoe de wereld ervoor staat, dan was dat slechts het topje van de ijsberg en waren de zalvende woorden van Musk op het Cannes-podium niet serieus te nemen.

Ik kom zelf sinds 2002 op het festival en ik kan me compleet onbezorgde edities herinneren. Waar het ging over de prijzen, nieuw ontdekte regisseurs en talenten, het mind blowing werk dat je niet eerder had gezien. De onstuitbare opmars van big tech had in eerste instantie vooral ook voordelen: meer geld betekende nog meer grandeur. Maar de laatste jaren voelt het zwaarder en serieuzer in Cannes. Concrete dreiging van aanslagen, covid, oorlog op Europese bodem, klimaatschaamte.

Het is geen bubbel meer waarin je je louter aan creativiteit kunt laven. Nu hangt de handelsoorlog boven de markt en het onderwerp veiligheid staat nog hoger op de agenda. Er is een nieuwe wereldorde ontstaan waar merken, bureaus en mediabedrijven een weg in moeten zoeken. Het feit dat Amerikaanse bureaus mensen thuislaten omdat er angst is over visa en de mogelijkheid dat medewerkers het land niet meer inkomen is veelzeggend.

Er staat veel op het spel. Mijn grote vraag is: als er zoveel aan de hand is, is het dan wel het juiste jaar voor een tussenjaar? JongeHonden kondigde aan dat ze er bewust voor kiezen geen festivalpas te kopen dit jaar. Het festival is in de loop der jaren z’n magie kwijtgeraakt, stellen de JongeHonden. ‘Het is veranderd in een creatief pretpark met teveel achtbanen en zonder duidelijke route. Terwijl juist buiten de poorten van het festival het échte avontuur begint; de spontane gesprekken, de ideeën om twee uur ‘s nachts met veel te dure wijn en de brakke connecties die je toekomst kunnen veranderen.’

Mijn cynische, journalistieke brein zegt: als je niet genoeg sponsorgeld hebt kunnen ophalen, zeg dat dan gewoon. Als statement richting het festival vind ik het onduidelijk en onbetekenend, maar misschien komt dat nog. Ik weet alleen wel dat jonge honden andere jaren feestjes, bbq’s, lunches of andere gelegenheden ook niet aan zich voorbij hebben laten gaan.

Sprekers als Musk en Al Gore tonen aan dat er binnen de muren van het Palais relevante gesprekken op hoog niveau plaatsvinden. Ook een vorm van magie. Ik denk dat het goed is voor Nederland dat ook jong talent daarbij aanwezig is. Dus mocht dat sponsorgeld toch het euvel zijn geweest: sponsor die mensen volgend jaar gewoon weer. Rosé drinken met de bobo’s doen ze toch wel.

Susanne van Nierop is hoofdredacteur van Adformatie.