Wees geen Bertje

Gesproken column tijdens #seminar-inleiding" title="het congres">het congres ‘Hoe drijf ik mijn concurrent tot wanhoop’ van @denkproducties. Dinsdag 12 juni.

Robin van Persie. Begrijpen jullie het nog dat Bert van Marwijk blijft geloven in zijn diepe spits. Schitteren in het shirt van Arsenal, verkrampen in Oranje.

Tijdens het WK in Zuid-Afrika geen enkele keer de bal goed geraakt. Ook nu blijft hij struikelen en stuntelen, terwijl op de bank de spits in vorm zit. De Torjägerkanone uit het Oosten. De Hunt.

Ik ben ooit trainer coach geweest van een eerste hockeydames elftal. Ook toen leerde ik al snel. Spelers in vorm moet je altijd opstellen. Vooral als je vertrouwde systeem je in de steek laat.

Met 4-2-3-1 haalde Bertje twee jaar geleden de finale in Zuid-Afrika. Met het lelijkste Oranje-voetbal in jaren. Maar successen uit het verleden bieden geen enkele garantie voor de toekomst.

Zoals de vermaarde managementconsultant, hoogleraar en schrijver Peter Drucker zei: ‘Voor een succesvolle toekomst van een bedrijf is niets zo gevaarlijk als een succesvol verleden.’

Maar Bertje durft niet te schakelen. Hij blijft koppig geloven in zijn strijdplan. Dat betekent met Van Persie in de spits, en Huntelaar als sub op de bank.

Dat plan wijzigen, doet hij niet. Omdat hij te bevreesd is voor de reacties. Omdat mensen dan gaan zeggen, zie je wel Bertje, dat je toch twijfelde. Dat je niet langer geloofde in jezelf, in dat vertrouwde, in je eigen vooringenomen ideetje.

Want stel nou eens dat Oranje woensdag Duitsland van de mat veegt. Met Huntelaar en Narsingh op het veld, en Robin van Persie op de bank, want Bertje ajb, als je toch ineens buiten je vastgeroeste kader kijkt, zet dan ook die veel te voorspelbare Barjeyn Robben er naast.

Stel nou dat Huntelaar drie keer scoort en Duitsland net wat minder vaak. Dan moet Van Marwijk toegeven: ik had ongelijk.

Maar hij gaat zijn team niet omzetten. Daar is hij veel te benauwd voor. Omdat hij bang is voor het onbekende.

Maar vasthouden aan het vertrouwde, je blijven vastklampen aan je eigen piketpaaltjes, terwijl de wereld om je heen is veranderd, en vraagt om een andere aanpak, nee, Van Marwijk, nee jullie allemaal, jullie spelen liever op safe.

Maar spelen op safe is riskant. Blijven inspelen op dat vertrouwde en rondootjes doen om dat aloude, dat kan niet meer in een tijd waarin we met elkaar een ontwikkeling doormaken die groter is dan de industriële revolutie.

Sociale media heeft marketing compleet op zijn kop gezet. Heeft mensen letterlijk een stem gegeven. De tijd van louter zenden is voorbij. Niet voor niks donderden vorig jaar op 1 dag 2 zendmasten naar beneden. 86% van de mensen wantrouwt reclame. 78% vertrouwt tips van zijn vrienden en die horen ze op sociale media, de moderne dorpspomp waar mensen ervaringen en verhalen delen. Met elkaar converseren.

Guerrillamarketing is zo’n gangmaker van verhalen. Want met een relevante en sympathieke actie zorg je voor mond tot mond. Zorg je reactief voor mouse to mouse.

En dat is wat jullie nou allemaal roepen nu toch? In je oranje jurkjes en shirts: Aanvulluh. Maar zodra je ’s ochtends je Audi op het parkeerterrein voor je bedrijf zet, ben je een Bertje. Stop je je hoofd in het zand en blijf je geloven in een aanpak die je zelf hebt bedacht. Hoe ver die aanpak ook over tijd is.

Niks aanvallen, maar je met een broek vol bibberpoep ingraven in het defensief. Terwijl de Bavaria Babes op de tribune wereldwijd de show stelen, en er vanuit het Brabantse Lieshout tienduizenden extra bierliters over de globe gutsten.

Ik vraag het vaak aan mensen tijdens workshops en congressen. Waarom geen guerrillamarketing. Waarom heb je dat nooit geprobeerd. Krijg drie redenen vaak terug.

-Onbekend. Wat de boer niet kent, eet hij niet. Dus waarom zou je je in guerrillamarketing verdiepen.
-Da’s niks voor ons. Otewel: het idee onmiddellijk wegwaaien. Niet proberen. Direct in het defensief.
-Angst. Bang voor de reacties. Stel dat een actie verkeerd uitpakt. Stel dat een actie goed uitpakt. Dan moet het voortaan altijd anders. En dat is nog enger.

Onbekendheid, angst, tis niks voor ons: ga nou eens aanvalluh. Met Huntelaar in de spits. Wees geen Bertje. Wees een vent. Wees een Che.