De overheid lijkt zich te hebben neergelegd bij een dergelijke verkwisting. Voert niet eens meer campagne ter voorkoming van brandwonden en afgerukte lichaamsdelen. Vond u dat ook zo opvallend? Of behoor ik niet meer tot de vuurwerkdoelgroep en is dit jaar gekozen voor meer gerichte middelen? Is het mij gewoon ontgaan? In dat geval: mijn complimenten. Wat ik echter vooral zag is een poging het Nieuwjaarsvandalisme te beperken. Campagnes waarin we worden aangezet in te grijpen bij geweld en de dader op de kiek te zetten. En dat vind ik karig. Berustend bijna. Want ligt hier nou niet een prachtige kans? Een beetje communicatiemanager in crisistijd zou dat moeten beamen.
Als we vuurwerk zouden verbieden, net als veel andere landen, zou de koopkracht erop vooruit gaan. Zouden de medische en maatschappelijke kosten dalen. Pure winst. Als het voor het bijgeloof en de gemeenschapszin nuttig is, wil ik best pleiten voor één centraal kunstig vuurwerk per gemeente. Ik zag ooit het vuurwerk in Sydney. Prachtig hoor. En zeer verbroederend om allemaal naar één show te kijken in plaats van elk naar de eigen rotjes. Kunnen wij ons als betrokken professionals weer richten op de aanpak van al die andere problemen die het hele jaar door drukken op de maatschappij. Vervuiling. Verloedering. Verhuftering. Vereenzaming. Verslaving. Overgewicht. En zo nog meer. Want we kunnen ons toch niet voor eeuwig blijven verschuilen achter het collectief onvermogen?
Wat zou jij doen – met 65 miljoen??
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!