Er is nog heel wat aan te merken op de online aanwezigheid van politieke partijen. Op sociale media laten ze enorme kansen liggen, en hun websites zijn, ondanks mooie woorden over inclusiviteit, weinig toegankelijk voor mensen met bijvoorbeeld een visuele handicap. Dat blijkt uit onderzoeken van De Beste Social en Siteimprove.
Veel te winnen
Uit onderzoek onder de 30.000 Instagramvolgers van The Best Social Media blijkt dat 15% van deze groep een politicus, en slechts 13% een politieke partij volgt op social media. Er werd meer dan 3500 keer gestemd op deze stellingen.
Dit is een opvallend laag percentage gezien het feit dat deze doelgroep - met een gemiddelde leeftijd tussen de 18 en 34 jaar - Facebook en Twitter als zijn primaire bron van nieuws beschouwt en gemiddeld meer dan twee uur per dag op de verschillende social media doorbrengt. Hier valt voor de politieke partijen nog enorm gebied te winnen.
Bedroevende resultaten
Ook qua toegankelijkheid scoren de partijen niet goed. Alle grote partijen die meedoen aan de gemeenteraadsverkiezingen in Amsterdam, Den Haag en Rotterdam, voldoen op meerdere punten niet aan de wet- en regelgeving voor digitale toegankelijkheid, zo blijkt uit een scan door Siteimprove, een Deens bedrijf dat toegankelijkheid van websites in kaart brengt.
De meeste politieke partijen hebben toegankelijkheid en inclusiviteit wel op de politieke agenda staan, maar de resultaten stemmen tot droefheid, zegt Auke Grondsma, managing directoir Benelux bij Siteimprove Europe.
Plicht verzaakt
Grondsma. 'Zonder uitzondering voldoen alle grote partijen die meedoen aan de lokale gemeenteraadsverkiezingen, op bijna alle punten niet aan de wet- en regelgeving op het gebied van toegankelijkheid waar overheidsinstellingen aan moeten voldoen. Daarmee wordt wat ons betreft een belangrijke democratische plicht verzaakt, namelijk het zorgen dat iedereen toegang heeft tot de informatie die nodig is om een weloverwogen keuze te maken bij de verkiezingen.'
Dat terwijl Europese regelgeving voorschrijft dat er voor content zonder tekst, zoals video, een tekstalternatief moet worden geboden, of dat alle functionaliteit niet alleen met een muis, maar ook met een keyboard is aan te roepen.
Mensen met een beperking zijn vaak aangewezen op hulpmiddelen, zoals bijvoorbeeld een screen reader, om de teksten op websites te kunnen lezen. Wanneer de ontwerpers geen rekening houden met dit soort technologieën, dan wordt een site zo goed als onleesbaar voor deze hulpmiddelen.
Dubieuze eer PvdA A'dam
In Amsterdam heeft de website van de PvdA de dubieuze eer om de ranglijst aan te voeren, zie openingsbeeld. De partij pleit voor ‘een inclusieve stad voor mensen met een beperking’ en zegt men in het verkiezingsprogramma dat de gemeentelijke website en de dienstverlening aan de loketten beter toegankelijk moet worden voor blinden, slechtzienden en doven.
Zelf houdt ze zich daar niet aan. Een van de vele voorbeelden van de matige toegankelijkheid van deze site is dat dezelfde tekstlink wordt gebruikt voor verschillende bestemmingen. Dit is problematisch voor gebruikers van screenreaders: het is alsof je een metrokaart bekijkt waarop verschillende stations dezelfde naam hebben.
In Den Haag scoort D66 niet goed. Het gebruik van ‘lees meer’-links kan beter: op één pagina staan er meerdere achter elkaar. Het is echter voor een gebruiker dan niet duidelijk wat je te lezen krijgt wanneer je hierop klikt.
Matig Leefbaar
In Rotterdam heeft de website van Leefbaar Rotterdam de meeste verbeterpunten op het gebied van digitale toegankelijkheid. Een van de vele voorbeelden van de matige toegankelijkheid van deze site is dat de overgrote meerderheid van de afbeeldingen niet voorzien is van alternatieve tags. Dit is problematisch voor gebruikers van screenreaders: zij hebben geen enkel idee welke informatie er op die afbeeldingen te zien is wat van belang is voor het navigeren van de website.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!