Manager (X+1).0

Het is nog niet helemaal zover - de meeste bedrijven zitten nog in een overgangsperiode - maar het lijkt erop dat we collectief hebben besloten die kant op te gaan. De tijd van "het is toch goed zo" is vervangen door "jongens, wat kan beter?".

De tweezijdigheid in de mens is hierin evident. Aan de ene kant was het de afgelopen twee decennia erg belangrijk om de nieuwste auto te hebben, aan de andere kant gingen vernieuwingen binnen bedrijven met de snelheid van een olietanker die probeert om te draaien. Nu, tijdens een wereldwijde economische crisis, schijnt er ineens ruimte te zijn voor ingrijpende veranderingen. Vaak ook nog ten gunste van het personeel en de consument. Verbeterde en directere communicatie, flexibele werktijden en transparantere organisaties.

De twintigers en vroege dertigers op de arbeidsmarkt zullen vast ook geschrokken zijn. Een paar jaar geleden werden ze nergens serieus genomen vanwege gebrek aan ervaring, nu bepalen ze hele communicatiestrategieën, omdat ze weten hoe Facebook werkt.

De vraag is: Wat is het lot van deze progressieve stemming na de crisis? Als alle schaapjes weer op het droge zijn, vervallen we dan weer in ons evolutionaire status quo? We weten wat daar het resultaat van gaat zijn. Wat het resultaat altijd is. De fundering voor een nieuwe crisis.

Om dit te voorkomen is er een ander soort managers nodig. Literatuurkennis en ervaring alleen kunnen niet meer volstaan. Geen managers die enkel handelen naar de maatschappelijke ontwikkelingen en visie. Er zijn managers nodig die zich geen manager 2.0 laten noemen. De wereld is dit type managers ontgroeid. De technologische en maatschappelijk veranderingen zijn te snel en te heftig om bij te houden als je niet in staat bent om gewoontes los te laten en verder vooruit te kijken dan anderen.

Dit ander type managers bestaat al, maar is lastiger te ontdekken. Er bestaan immers geen boeken met tekst die nog niet geschreven is en geen enkele opleiding biedt stof aan die nog niet bedacht is. Leeftijd heeft er ook niets mee te maken. In Engeland, Manchester om precies te zijn, is er een man van 71. Hij staat al 25 jaar aan het hoofd van een grote multinational. Deze man heeft een ideale mix weten te creëren tussen ervaring en investeren in de jeugd, tussen financiën, prestige en maatschappelijk verantwoord ondernemen.

Het grote probleem is dat we in tijden van grote welvaart vooral bezig zijn met het consolideren ervan en niet zitten te wachten op visionairs en mensen die vernieuwingen doorvoeren. Ook al kunnen deze mensen crises voorkomen en de welvaart vergroten of verbreden. "Het is toch goed zo".