Waar blijft het modder gooien?

De Hyverkiezingen brengen de belangrijkste Nederlandse politici meer aanhang dan in de zaaltjes bij elkaar.

Dat is mooi, of niet?

Opvallend is ook dat onze politici zo positief en braaf zijn. Dat willen we houden zo, natuurlijk. Maar in het GeenStijl-tijdperk kun je ook anders verwachten. Zoals het raken onder de gordel in Amerika.

Van dit verhaal in LA Times begrijp ik na drie keer lezen nog de portee niet, maar de essentie is dit: een spotje van een politicus uit een zo vergaande beschuldiging dat enkele tv-stations de reclame hebben geweigerd.

De spot is betaald door het National Republican Congressional Committee. Dan zeggen wij hier 'Bush-kamp' en dat is het kwaad.

Maar de Democraten kunnen er ook een handje van: in Michigan strijden de Democraat Jennifer Granholm en Republikein Dick DeVos (die naam hè, maar wel geboren en getogen in Michigan). Goed, ze strijden om het gouverneurschap van hun staat.

Op MLive.com, een nieuwssite in Michigan, staat een aardig verhaal negatieve marketingcampagnes met beschuldigingen. En die zijn, zegt een professor, al zo oud als de verkiezingen zelf in de Verenigde Staten.

"We zijn verslaafd aan elektronische media, en negatieve berichten zorgen simpelweg voor beter theater. Iedereen krijgt een soort van perverse pret bij het vernemen van roddel en smerigheid van iemand anders."

Kortom, een uitnodiging tot moddergooien. Maar dat krijgt ook weer tegenwicht. Zo wordt de dochter van DeVos in de strijd gegooid in tv-reclame teneinde het volk te tonen dat haar vader niet alleen een nietsontziende Republikein is.