Marcella en Yvette Beekman: ‘Wij zijn gepassioneerde reclamemensen’

Het was de uitdrukkelijke wens van Yvette en Marcella om hier af te spreken. Yvette: ‘Onze vader was Renault-dealer in Den Haag en omstreken. Hij heeft de passie voor het merk Renault stevig op ons overgebracht. Marcella: ‘Ook onze moeder had die passie. Wij waren vroeger altijd bezig met de zaak. Als het Pasen was liep ik in een paashaaspak door de showroom, met kerst werden de showrooms geweldig mooi versierd en als er bepaalde acties aankwamen dachten we met z’n allen na over manieren om die te communiceren.’ Yvette: ‘Toen ik tijdens mij studie Communicatiewetenschappen aan de UvA op zoek was naar een stageplek, heeft mijn vader dat voor me geregeld op de afdeling Publiciteit & Promotie bij Renault, op deze plek. Een geweldige tijd. 

Yvette: ‘Ook hard werken hebben we van huis uit meegekregen. Mijn vader was altijd aan het werk. Vaak gingen wij op zaterdag de stad in, winkelen in Den Haag, en daarna naar de showroom, onze vader ophalen die dan bij onze aankomst de orderbonnen aan het tellen was en daar meestal best vrolijk van werd. Marcella: ‘Hij werd zijn enthousiasme voor Renault ook goed over te brengen op zijn omgeving. Veel familie, vrienden en buren reden ‘zijn’ auto’s.’

Yvette vult aan: ‘Onze vader is voor ons ook een voorbeeld geweest in hoe je met collega's en klanten omgaat. Hij was en is nog steeds empathisch en verbindend. Werkte zelf keihard mee en was nooit te beroerd om de rotklussen te doen. Dat is ook precies hoe wij graag werken. Wij vinden het leuk om met mensen te werken, het beste uit mensen te halen en hebben allebei een dienstverlenend karakter.'

Zijn er ook verschillen tussen de zussen op te noemen? ‘Yvette: ‘Ik denk dat we in bepaalde opzichten zeker op elkaar lijken. Ons gevoel is ons kompas. We kunnen het ontzettend goed met elkaar vinden, vroeger ook al, ondanks dat we tien jaar verschillen in leeftijd. Ik denk dat ik iets bedachtzamer  ben, Marcella is pragmatischer.' Marcella: ‘Ik kan me nog herinneren dat Yvette druk aan het leren was voor het VWO en dat ik op mijn kamer stond te dansen op Kinderen voor Kinderen. Maar, tijdens mijn pubertijd zag ik waar Yvette mee bezig was en werd ik ook verliefd op de richting die zij koos. Ik ben daarom ook gaan studeren, heb HBO Communicatie gedaan in Den Haag. Ben begonnen bij Publicis in 2006. Je raadt al wat mijn grootste klant was ... Renault! Na ruim negen jaar overgestapt naar TBWA voor een frisse retailfocus, om weer terug te komen bij mijn automotiveliefde voor Toyota en Lexus bij Etcetera/DDB. 

Na haar stage bij Renault schreef Yvette haar scriptie bij de befaamde Giep Franzen. Op zijn aanraden, ging  ze op zoek naar een baan bij een bureau. Het werd een klein bureau in Rotterdam. Ze werkte daar voor Mazda. Ik moest best wennen, de manier van werken, de DTP proefjes die over en weer met een koerier werden verstuurd .. ik vond het toen nog geen leuk vak. Giep overtuigde me van het feit dat ik even moest doorbijten en dat heb ik gedaan. Naderhand heb ik met veel plezier bij andere bureaus gewerkt, veel voor auto-accounts zoals Renault en Peugeot. Maar ook bij Nissan en Mitsubishi Europa. De afgelopen dertien jaar werkte ik bij KPN. De laatste jaren als VP Brand, marketing communicatie en sponsorships.' En dan nu weer terug aan bureauzijde. Yvette: ‘Ja, ik vond dat het tijd was voor een nieuwe uitdaging. Bijkomend voordeel is dat ik nu weer met m’n zus over de creatieve zaken van het vak kan praten.’ Marcella: ‘Ik heb altijd bij bureaus gewerkt en vind het helemaal geweldig dat Yvette weer aan bureauzijde werkt.. 'Resulteert wel in het feit dat we het nu alléén nog maar over werk hebben.’

Ook in hun gezin en bij vader en moeder Beekman gaat het nog veel over het vak. Marcella: ‘De mening van onze ouders over ons werk vinden we nog steeds heel belangrijk en daarnaast hebben we het vaak met elkaar over merken en campagnes. Zij hebben beiden nog een heel goed gevoel voor communicatie  en zien feilloos wat werkt en wat niet. Yvette: ‘Heel verhelderend vaak. Ze hebben volgens mij niet eens door hoe ontzettend waardevol hun mening is.’