Goede doelencommunicatie? Ik doneer niet. Ik beloon. Ik beluister en toets ieder belscript kritisch, en beoordeel elke mailing op de assen aantrekkelijkheid en doelmatigheid. Er zijn zoveel onderwerpen in de wereld die aandacht en hulp behoeven. Ik geef geld aan de initiatieven die met aandacht voor de consument werven. De hulporganisaties die echt benedenmaats presteren, geef ik mijn welgemeende feedback. Het laatste wordt overigens zelden gewaardeerd.
De meeste vreugde beleef ik als adviseur aan het adresseren van helemaal niets. En gelooft u mij, dat doe ik vaak. Teveel bedrijven en instanties laten zich verleiden tot corporate vocabulair of modische frasen die helemaal niets toevoegen.
Wie de afgelopen dagen ook de site van Beemsterkaas zelf in de gaten heeft gehouden weet het zeker: hier is sprake van buitengewoon communicatiemanagement. In het gekrakeel over het wel of niet terecht verbieden van de spot is Beemster namelijk de lachende derde. Naam en faam groeien snel en in plaats van dure RTV euro’s lift Beemster nu mee op een gulle golf van free publicity, waarbij de pay-off zorgt voor net die extra glimlach om het merk sympathiek te houden.
Waar vele vakbroeders en –zusters al zo lang over lezen, praten en op studeren, is voor de rest van de wereld allang overduidelijk: de kracht van communicatie is enorm. Van de man in de straat tot de minister wordt dan ook gepleit voor indamming van die vernietigende kracht, die ervoor zorgt dat onze kinderen eerst dik worden, dan drankzuchtig en tenslotte kettingroker.