Strateeg en schrijver Manfred Bik zag in alles een kans

Door Ron Meijer

Hij was 19 of 20 toen hij mijn kamer binnenstapte bij GGK. Hij had al wat werkervaring opgedaan bij Hansnel in Deventer, maar was erachter gekomen dat het echte werk in Amsterdam gebeurde. Dus wilde hij aan de slag bij een Amsterdams bureau, linksom, of rechtsom.

Zijn sollicitatie was een origineel en vlammend betoog. Zo vlammend dat ik hem ter plekke heb aangenomen. Nooit spijt van gehad. Hij ook niet. Ook nadat het tijd voor hem werd om zijn vleugels verder uit te slaan zijn we altijd in contact gebleven.

In het begin wist je niet zeker of hij nu vooral een strateeg was of een schrijver, maar hij groeide in beide en dat bleef zo zijn hele succesvolle loopbaan en leven.

Wat ook bleef is het enthousiasme van ons eerste gesprek. Of het nu ging om een goede tekst of een verrassende strategie. Hij wist menig bestuurder een verrassende bocht met zijn bedrijf te laten nemen.

Bijna alles was een kans, of een uitdaging, bijna niets een probleem. Zelfs niet toen zijn gezondheid hem parten begon te spelen. Ook dat ging hij met wilskracht te lijf. Klagen deed hij nauwelijks, af en toe vertelde hij over ongemakken of pijn. Maar dan weer niet zeuren en door.

Ook met de liefde en zijn verlangen naar een zoon. Die kreeg hij : Max. Max was alles voor hem. Zoveel dat hij uiteindelijk naar Rotterdam verhuisde om dichter bij zijn zoon te zijn.

En overal maakte hij vrienden. Bij de bureaus, na GGK, TWBA, In Memoriam van Speyk, en DDB , waar hij werkte, bij zijn stamcafé de Finch (Dat hij hielp opbouwen), bij 1890, vlakbij zijn laatste woonplek in Amsterdam aan de Amstelveenseweg, en ook weer in Rotterdam, bij Melief Bender.

Tegen zijn ziekte vocht hij zo vastberaden dat we bijna vergaten dat hij die had. Tot ineens het licht uitging. Het was, is nog, een schok. Niemand had er op gerekend. Hij had net zijn roman af waarmee zijn agent langs de uitgevers ging.

In de nacht van vrijdag 20 op zaterdag 21 maart verdween hij uit ons leven. Hopelijk zonder al te veel pijn. Er was maar één Manfred. En dat zal zo blijven.

Ron Meijer is creative-director Imagine