Nederland-Duitsland

Kan iemand zich de verboden oranje Stahlhelm uit 2006 nog herinneren? Voetbalhumor. Lachen. Het waren toch de Duitsers die in 40-45 ons land hadden bezet en ons tot overmaat van ramp in 1974 een WK-trauma bezorgden? Nou dan. En iedere keer als die verdomde Mannschaft weer eens een eindtoernooi won, vervulde ons dat met afgrijzen en afgunst.

Logisch dus dat onze rancune een uitlaatklep zoekt. Krassen maken in auto’s met Duitse nummerborden, toeteren of schreeuwen naar Duitse automobilisten die de weg niet kennen en treuzelen bij een stoplicht - het is allemaal onschuldige Hollandse folklore.

Als reclamemaker moet je natuurlijk kapitaliseren op die vruchtbare voedingsbodem van sluimerende anti-Duitse sentimenten en het volk bespelen als een bard zijn harp.
Even leek het erop dat met de voortschrijdende Europese integratie en de opkomst van nieuwe generaties Duitsers, die we de schuld voor de oorlog helaas niet meer in de schoenen konden schuiven, de Nederlands-Duitse verhoudingen enigszins genormaliseerd waren. Dat vond ik ook wel wat hebben: voor de verandering Duitsers niet de verkeerde kant opsturen als ze de weg vroegen, of eens niet m’n oma’s fiets terugvragen om me daarna onder te dompelen in een warm bad van meelachende vrienden.

Maar ja, uiteindelijk is het tóch leuker om Duitsers te kakken te zetten met die typisch autochtone vorm van humor: leedvermaak. Zo ook bij TBWA\Neboko, de onbetwiste grootmeesters van de Hollands-populistische school, ongeëvenaard in het virtuoos bespelen van de Nederlandse ziel en begiftigd met een zesde zintuig voor het Gesundes Volksempfinden. Het bureau levert traditiegetrouw een bijdrage aan het anti-Duitse voetbalsfeertje in een spotje voor Heineken: Die Antwort auf den Heineken Pletterpet. Op een geënsceneerde persconferentie, zittend voor een enorm Duits adelaarswapen, reageert een robotachtige, humorloze bobo van de Duitse voetbalbond verbolgen op alle Heineken EK- en WK-gadgets van de afgelopen jaren om ten slotte het Duitse antwoord op de Pletterpet te presenteren: oordopjes in de kleuren van de Duitse vlag, als paardenmiddel tegen de oranjeherrie.
Het is een voortreffelijk getimed en geacteerd spotje waar ik hatelijk om moet lachen. Wat zijn die Duitsers toch stijf, horkerig en weinig relaxed. Ik heb het altijd al geweten.

Je hoort vaak dat reclame cultuurvolgend is, maar dat geloof ik niet. Reclame is cultuurscheppend. Merken en logo’s zijn culturele iconen en reclamemakers de co-creators van cultuurgoed.
Hoe het ook zij, wat mij betreft is het Schluss met de Duits-Nederlandse dooi. Helaas ben ik m’n oranje Stahlhelm kwijt, maar vanaf nu stuur ik Duitsers weer de verkeerde kant op als ze me de weg vragen, eis ik weer teruggave van m’n oma’s fiets en maak, ik als niemand kijkt, weer zo’n goddelijke kras in zo’n vette Mercedes met Duits nummerbord.