Pijnlijk. Zo net voor het nieuwe jaar ziet Chris Anderson zijn Long Tail-verhaal ernstig in diskrediet gebracht.
En dat terwijl hij nog wel even door had willen gaan met zijn rondreizende circus dat draait om de gedachte dat internet met name de online muziekverkoop erg zou veranderen.
Liefhebbers van de meest obscure muziek zouden, volgens zijn Long Tail-verhaal, nu echt aan hun trekken komen en van zich laten horen.
Het winkelschap op het net was immers onmetelijk groot, en dus kon iedereen naar believen zijn nicheproducten aanschaffen.
En, zo meende Anderson, al die kleine aantallen van kleine muziekstukken, zouden samen een heel erg lange staart vormen die voor heel veel omzet zouden zorgen. De staart zou meer massa hebben, dan de kopgroep van een paar bestsellers.
Prachtig verhaal, en goed verteld. Ook in Nederland door de sympathieke Anderson.
Maar het gaat dus niet zo. Het gaat anders.
Nog altijd zorgen een paar blockbusters voor heel veel omzet en de rest doet niets. Helemaal niets.
De muziekindustrie heeft dus geen lange staart, maar is gewoon een waterhoofd met een heel kort staartje.
De Britse economen Will Page en Andrew Bud concluderen na uitvoerig onderzoek dat er van de 13 miljoen nummers die dit jaar online te koop zijn, maar liefst 10 miljoen nooit gedownload zijn.
De consternatie in met name de Britse media is nu groot.
De onderzoekers, van auteursrechtenorganisatie MCPS-PRS, ontdekten dat bij de online singleverkoop slechts 52.000 nummers samen 80 procent van de opbrengst opleverden.
Van de 1,23 miljoen aangeboden albums werden er maar 173.000 verkocht. Dat betekent dat van 85 procent niet één exemplaar over de balie ging.
Niks rijkdom. Of laat duizenden bloemen bloeien?het is een volslagen monocultuur geworden (of gebleven).
Internet zorgt dan misschien wel dat elke kleine aanbieder zijn publiek kan vinden, maar dat publiek wil dat helemaal niet en kiest voor de bestsellers.
Het onderzoek bewijst volgens de onderzoekers dat de nichemarkt geen onontdekte goudmijn op internet is, zoals de long-tailtheorie suggereert, maar dat verkoop gewoon draait om een paar grote hits.
Onderzoeker Andrew Bud zei tegen The Times: 'Waarschijnlijk geloven mensen zo hartstochtelijk in de 'long-tail' omdat ze graag willen dat het waar was. Het idee was ingenieus en plausibel. Maar het klopte alleen niet.'
En Anderson? Die gelooft er niets van en betwist de geldigheid van het onderzoek?
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!