Ooit kon je elk Braun produkt van mijlenver herkennen. En als je een radio of koffiezetter van Braun zag in een advertentie of etalage, werd je meteen verleid. Functioneel, bloedmooi, ergonomisch, evenwichtig, superieur in materiaal en techniek. Werkelijk alles klopte eraan. Daar betaalde je graag wat extra voor, al die serene schoonheid en Teutoonse kwaliteit.
Brauns klassiekers hebben ook een nieuwe generatie ontwerpers geïnspireerd. De Powerbooks van Apple zijn schatplichtig aan Braun, de iPod ook. Maar het laatste decennium bakt Braun er zelf helemaal niks meer van.
Het woord ‘design’ is het meest geïnflateerde begrip dat ik ken. Vroeger noemde Braun z’n produkten geen design, maar het waren allemaal topontwerpen. Nu heeft Braun een Impressum Design Serie. Die zich nergens in onderscheidt. Behalve die pompeuze naam dan. Zum kotzen!
Een schril contrast met de Braun KM3 keukenmachine en blender, die dik 35 jaar in productie zijn geweest. Braun Staafmixers, radio’s, rekenmachines en koffiezetters werden aangekocht door moderne musea. Das war einmal. Braun huurt halverwege de jaren ‘90 de slechtste ontwerpers van Ford en Kia in. De marketingafdeling verplicht ze vervolgens alle features in tekst op het product drukken. Het gedestingeerde wit werd blauw glitterplastic met zilveren airbrushstrepen als ondergrond.
Ergens in de jaren negentig ging het mis. Op http://www.braun.com/50yearsdesign.html
staat na twee klikken een historische productlijn waar de omslag pijnlijk duidelijk wordt: een inktzwarte waterkook-barbapapa uit 1998. Heel symbolisch.
Misschien komt het door het vertrek van Brauns übergeniale maar o zo nuchtere hoofdontwerper Dieter Rams (ik zou graag zijn handen eens fotograferen, die zoveels moois getekend hebben.) Het kan ook de invloed zijn van nieuwe aandeelhouders, die Brauns reputatie in sneltreinvaart wilden uitmelken. En daarmee de ziel uit het merk hebben getrokken.
Ooit las ik een wollig verhaal van de nieuwe Braun ontwerpchef, die uitlegde dat de huidige vorminconsistentie van Braun door de globalisering kwam. Overal wilden ze iets anders, meende deze man. Quatsch! Overal willen mensen hetzelfde: bloedmooie, goede en herkenbare merkapparaten voor een zo redelijk mogelijke prijs. Merken als Sony, Volkswagen, Swatch begrijpen dat. Als die er niet zijn, gaan mensen naar mindere en goedkopere goden kijken. Wat was er gebeurd als Braun trouw aan z’n principes was gebleven?
Precies. Dan was Braun nu de Apple van de Household Appliances geweest. Ironisch genoeg is juist Apple het bedrijf dat Brauns Tien Geboden tot religie heeft verheven. En daarmee in no time de halve wereld bekeerde. De krachtige, simpele ontwerpen van Jonathan Ive hebben meer met Brauns Identiteit te maken, dan Brauns eigen, spuuglelijke Impressum Design Serie: de ultieme bastaardBraun. Wat een gemiste kans…
Dieter Rams loopt inmiddels tegen de tachtig jaar. Hij is hopelijk fit genoeg om de huidige Braunverkwanselaars eens op te zoeken. Want die verdienen een enorme oorvijg. Uitgedeeld door de hand van de Meester zelf.
PS. Wie de Brauns vindt in het plaatje boven dit artikel, maakt kans op een Tefal koffiezetter.
Inzenden voor 1 juli 2009 naar {encode="scato@neew.nl" title="scato at neew punt nl"}
onder vermelding van : Zoek de Braun.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!