Het doet me allemaal een beetje denken aan de strikte wijze waarop in de Verenigde Staten gereageerd wordt op politici die in hun privé-leven over de schreef gaan. Terwijl in de Mediterraanse cultuur een vergelijkbaar incident nauwelijks tot enige commotie leidt. Ik had het mooier gevonden, wanneer Joop Goos in functie was gebleven en gewoon zijn verhaal had verteld, in plaats van direct het veld te ruimen. Wellicht had hij dan ook de discussie kunnen voeren over de wijze waarop media dit soort zaken belichten.
Roomser dan de Paus
Lastige situatie: je bent in dienst van een organisatie die zichzelf hardmaakt voor veilig weggedrag. Je bent twee decennia de spreekbuis van dat belang. Je gaat in de fout. Betekent dat dan einde oefening? Ligt je geloofwaardigheid verankerd in een smetteloos blazoen, of ligt je geloofwaardigheid juist in het zelf ook wel eens in de fout gaan, maar daar op een volwassen manier op weten te reflecteren? En: geldt voor woordvoerders/ communicatiemensen een regime van 'verhoogde waakzaamheid'?
Helaas hebben we niet meer de rechten op de originele afbeelding
adformatie
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!