Begin deze week werd bekend dat er een nieuw platform komt over issuemanagement, PIM genaamd. Arco Timmermans, bijzonder hoogleraar Public Affairs aan de Universiteit Leiden is een van de initiatiefnemers.
Wat is nu precies de ambitie?
'Het idee achter PIM is om het vak issuemanagement verder te professionaliseren. En mijn rol is om vanuit mijn eigen leerstoel kennis uit de onderzoeksvelden bestuurskunde, beleid, communicatie en organisatie samen te brengen. Het doel is om wetenschappelijke kennis over issuemanagement te koppelen aan praktijkkennis. Want in die verbinding tussen wetenschap en praktijk valt nog een wereld te winnen.'
Dat klinkt bekend, wetenschap en praktijk bij elkaar brengen.
'Veel praktijkkennis is stilzwijgende kennis. Ervaringskennis. Neergelegd in cases. Wetenschappelijke kennis is relatief statisch, staat soms ver af van de praktijk. De wereld staat niet stil. De praktijk volgt de polsslag van de tijd veel beter. Tegelijkertijd is er een enorme legacy aan literatuur en onderzoek, die mensen in de praktijk inzichten biedt die ze verder kunnen helpen. Wetenschap laat het boven de casuïstiek uitstijgen, door achterliggende processen te laten zien. Anderzijds kan de wetenschap ook gevoed worden door de kennis waarover praktijkmensen beschikken. Het idee is om dat op dit platform bij elkaar te brengen. Het gaat er om een soort lens te ontwikkelen, waaruit je vanuit meerdere invalshoeken kunt kijken naar het verschijnsel.'
Wordt het een soort eclectisch model? Je plukt wat uit de bedrijfskunde, wat uit de bestuurskunde en de communicatiewetenschap en dat is issuemanagement?
'Nee, ik geloof helemaal niet in shoppen bij verschillende wetenschappelijke disciplines. Ik geloof overigens ook niet in een Grand Theory. Het gaat veel meer om het zoeken naar gemeenschappelijke inzichten over issues en issuemanagement. Wat hebben die wetenschappelijke disciplines gemeenschappelijk. Welke lessen kunnen we trekken op basis van die overeenkomsten. Het herkennen van die overeenkomstige inzichten is al een hele stap vooruit.'
Waar kan wetenschap de praktijk verder helpen?
'We kunnen veel leren van cases uit de praktijk. Maar wetenschap onderzoekt verschijnselen, de dynamiek achter processen. Wat is de logica achter patronen? Hoe kan het dat een issue ineens groter wordt en een ander beperkt blijft tot een incident. Dat kan bijvoorbeeld te maken hebben met de dramatiseerbaarheid van een issue. Die dynamiek is interessant onderzoeksterrein. Het helpt praktijkmensen vooruit te denken, ontwikkelingen met elkaar te verbinden. Issues zijn stofdeeltjes die elkaar aantrekken en zich vermeerderen. Issues reizen om redenen die we allemaal kennen ook door de tijd en over grenzen. Ze besmetten elkaar. Door de discussie over aardgas kwam schaliegas op de kaart te staan. Discussie over verzakkingen en aardbevingen in Groningen leidt tot een discussie en onderzoek in Limburg naar verzakkingen door de mijnbouw.'
Is issuemanagement niet gewoon een onderdeel, zo niet de kerntaak van de communicatiemanager? Vanwaar die aparte status?
'Er is natuurlik veel overlap tussen allerlei disciplines, er zijn allerlei hofhoudingen die allemaal hun eigen taal claimen voor vergelijkbare vraagstukken. Issuemanagement raakt ook sterk aan reputatiemanagement. Maar je kunt het niet allemaal onder de noemer communicatie schuiven. Het gaat er ook om dat je in die functie verbindingen kunt leggen met de politiek, met beleid - het ouderwetse lobbyen - maar ook met de interne organisatie. Daar is specifieke kennis voor nodig uit andere disciplines dan communicatie. Issues overkomen je niet alleen. Je kunt als organisatie een onderwerp claimen. Daarom is agendasetting is een minstens zo belangrijk onderdeel van issuemanagement. Om issues te herkennen en om ze te agenderen is het heel belangrijk dat jouw keuze wordt gedragen door de organisatie. De positie van de issuemanager in de organisatie is van wezenlijk belang.'
Wat voor activiteiten kunnen we van PIM verwachten?
'De eerste stap is verdere bewustwording van de betekenis van issuemanagement. Dilemmasharing. Tweede is training, cursorisch onderwijs. We hebben een eerste aftrapbijeenkomst georganiseerd. Daar was ik niet ontevreden over. Ik verwacht geen 500 mensen, maar de kwaliteit van de deelnemende bedrijven en instellingen was hoog. De lastigste vraag is natuurlijk in hoeverre organisaties bereid zijn om andere mee te laten kijken met de issues die er spelen. Dat vereist openheid. Wat geef ik weg en wat houd ik binnenskamers. De verdere ontwikkeling van het platform zal ook afhangen van de bereidheid van de deelnemers om kennis te delen en te ontvangen. Je moet een lerende organisatie zijn om mee te kunnen doen. Dat is een voorwaarde.'
