Drommelse Frans, de vrouwtjesmaker van D66

Gelukkig blijken ze bij D66 ook gewoon van deze aarde.

ANP, Koen van der Weel

Bij alle commotie over de vraag wat essentieel is en wat niet (heel Nederland over een week laveloos, maar met te lang haar en een leerachterstand onder de kerstboom) zouden we bijna dat andere relletje vergeten. Het relletje bij de partij die graag wil dat we allemaal onder het toeziend oog van een gekozen burgemeester en in goed overleg met de familie zo orgaanloos mogelijk doodgaan. De partij die tot voor kort hooguit gebukt ging onder een teveel aan degelijkheid.
Gelukkig blijken ze bij D66 ook gewoon van deze aarde.
Drimmelse Frans van Drommelen, onbedoeld aanstichter van de rel, was als enige Nederlander heel erg blij met de strenge lockdown. Hij was even niet meer trending.
Maar zo gemakkelijk komt hij niet van ons af.
Twee jaar geleden was ik voor Adformatie op een als boekpresentatie vermomd feestje van D66. Het vond plaats in een heel verantwoord gebouwd eh gebouw. Bij elkaar verdiend met de verkoop van staatsloten. Zo’n gebouw waar de urine uit de toiletten samen met het door zonnecollectoren opgevangen regenwater gerecycled terugkomt in de ongefilterde kantinethee (gember en kurkuma) en waar het – vooral als het even niet wil regenen - in de herentoiletten vagelijk naar niet goed doorgespoelde urine ruikt.
Maar dat terzijde.
Mooi gebouw, dat wel.
Het feestje daarentegen was een bijna-doodervaring.
Oorzaak: de loutere nabijheid van teveel weloverwogen, evenwichtige, onkreukbare en vooral heel erg genuanceerde medemensen.
‘Heaven is hell in reverse’, zong Elvis Costello ooit. Hij had er bij kunnen zijn.
Een ondefinieerbaar verlangen naar een kickboksgala of desnoods een ordinair hondengevecht maakte zich van mij meester.
In plaats daarvan: Lousewies. Even mannen onder elkaar. Als je in een overmoedige bui aan een meisje in de kroeg vraagt hoe ze heet, dan is er één naam die je niet wil horen.
Dan nog liever Priscilla, of een Brabants accent.
Er zijn mannen die hockeymeisjes opwindend vinden.
Ziek.
Met Sigrid Kaag heeft D66 een veel grotere broekrok aangetrokken dan met Lousewies. Sigrid is de Mandela van de Nederlandse politiek. Zoals Diego Maradona Napoli ooit kampioen maakte, zo zal Sigrid (betekent dat niet overwinning?) als eerste vrouwelijke premier Nederland naar een nieuw en veel hoger niveau van keurigheid leiden. Althans, dat ambieert ze.
En volgend jaar wordt Emmen kampioen van de Eredivisie.
Maar toen kwam Frans.
Frans die onder het gezamenlijk wegkijken van de witte, mannelijke partijtop vrouwen opsloot op het partijbureau, vrouwen betastte, vrouwen stalkte. Aldus een van die vrouwen. Frans, wiens gedrag werd getolereerd omdat het wandelgangbangen met argeloze stagiaires ook in bredere D66-kringen als normaal werd gezien.
Bah.
Ik ken Frans een klein beetje. Paar keer gesproken. Hoeveel gevoelens me ook te binnen schieten, sympathie staat er niet bij. Zag hem wel eens op feestjes. Altijd rondslenterend langs de zijlijn. Vrouwenvlees aan het keuren, denk ik met de kennis van nu. Maar hé, pas op, de man moet nog worden veroordeeld. Een paar jaar terug hoorde ik van zijn bemoeienis met de Partij van de Keurigheid. Verbazing overvleugelde mijn gemoed. Als je niet beter wist zou je Frans met zijn immanent corporale uitstraling ongezien bij de VVD plaatsen. Zelfde pak als Wiegel, lagere prijsklasse.
Sigrid kent Frans niet, zegt ze op camera. Of nee, ze kent Frans zoals ze wel meer mensen van de partij kent.
Waar hebben we dat vaker gehoord?
Ik heb geen seks gehad met die man. Of er was in ieder geval geen sprake van penetratie.
Frans werd ontkend.
Zo doe je dat als je een reputatie hebt te bewaken.
Maar Frans vertelt een ander verhaal. Volgens Frans heeft hij Sigfrid pardon Sigrid gebrácht. Gemáákt. Gevórmd. Frans, de vrouwtjesmaker van de partij.
Omdat ze bij D66 natuurlijk nooit zouden liegen, stel ik de vraag anders: welk van deze twee genuanceerde visies op de waarheid is de juiste?
Tip: geen beide antwoorden juist is ook een optie.
Dat is het mooie van de wereld zoals wij die kennen. Er gaan zoveel werelden achter schuil.
Het is te hopen dat de journalistieke energie de komende week niet helemaal opgaat aan de waan van de lockdown.
Er is bij D66 een fraaie puzzel te leggen.

Plaats als eerste een reactie

Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!

Word lid van Adformatie → Login →
Advertentie