Denkend aan Holland zie ik eindeloze rijen auto’s traag door oneindig laagland gaan. En ik bestuurde er één van. Gedwongen door boze boeren ging het stapvoets. En in plaats van te zwelgen in frustratie over deze aanslag op mijn mobiliteit, mijmerde ik over de publieke sympathie die de agrariërs oogsten. En niet te vergeten over het politiek resultaat. Het boerensucces inspireerde bouwers en straks wellicht ook automobilisten. Allen slachtoffers van een voorheen onbekend ̶ of genegeerd ̶ stikstof- en ammoniakprobleem.
Het reputatieframe van de veehoudende boeren is effectief. Als hoeders van het degelijke Nederland staan zij al generaties lang elke ochtend voor dag en dauw op om liefdevol voor hun vee en ons voedsel te zorgen. Zij trotseren manmoedig de ongekende regeldruk vanuit Brussel. Incidenten zijn zonder uitzondering het gevolg van de supermarktketens die met hun inkoopmacht onbehoorlijke druk op de producenten leggen. Onze boeren lopen over van ambachtelijke ambitie en zijn in dierenwelzijn het beste jongetje van de klas. Als bij afspraak onderstreepten alle protesterende boeren deze woorden tegenover het journaille.
Publieke opinie
Het reputatieframe had zo anders kunnen zijn ̶ en bedreigt nog steeds het warme onthaal in de publieke opinie. Dat frame is: boerenfamilies behoren tot de meest vermogenden in Nederland. Geen enkele andere bedrijfstak ontvangt zoveel steun. Subsidiestallen produceren vlees voor de export en laten ons achter met de stront. Boeren zijn rijke profiteurs, maar klagen steen en been én verstikken Nederland onder een ammoniakdeken. En dan hebben we het nog niet gehad over de fraudeleuze grondslagen van diverse mest- en voedselschandalen.
De boeren hebben een reputatie hoog te houden. Die goede perceptie is een kwetsbaar wapen in de strijd om de gunst van het publiek. Maar sleetsheid dreigt. En terwijl het verkeer voortkruipt, zie ik de hoofdlijnen van het frame dat ze niet alleen in deze ronde, maar ook straks verder brengt.
Kanteling
De industriële, naoorlogse aanpak die ‘onze’ boeren hun mondiaal leidende rol heeft bezorgd, moet worden opgepoetst, gekanteld en van nieuwe inhoud worden voorzien. Niet meer de meest efficiënte kilo’s en overlast beperkende maatregelen, maar Nederlandse boeren als de regisseurs van de vernieuwing in de driehoek voedsel, duurzaamheid en samenleving. Dat is hun arena en het debat dat ze op gang moeten brengen. Ze moeten dit voeden met verrassende inzichten, analyses en innovaties; vooroplopend in de veranderingen en creatief hun criticaster inhalend. Met dat reputatieframe verminderen ze hun kwetsbaarheid als belangrijkste producent van stikstof en ammoniak. Dan zijn ze niet langer de groep die mondige stedelingen het laatste restje vrije adem beneemt en de bouwsector de nek omdraait.
Ruim twee uur later dan gepland kom ik thuis. ‘Dat viel nog best mee’, vertel ik mijn wachtende wederhelft. Perceptie is echt alles.
Reacties:
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!
Daarentegen zien we nu veelvuldige acties die minachting voor de rest van de samenleving, regels en bestaand gezag uitstralen en tegelijk vele anderen bewust belemmeren in hun vrijheid en bewegingsruimte. Daarmee vervliegt alle oorspronkelijke goodwill die er aanvankelijk - in elk geval bij een grote groep in de samenleving - wel was. De vraag is nu vooral hoeveel imagoschade de boeren zichzelf nog aandoen, voor ze tot inkeer komen?