Uitzichtloos
Het College van Bestuur van de UvA is het toonbeeld van een 'instituut' dat haar omgeving niet echt -en zichtbaar- serieus neemt. In gesprek gaan is niet hetzelfde als begrip en respect tonen voor de afwijkende mening van de ‘oppositie’. Door deze houding heeft het College zich meer en meer verwijderd van haar interne en externe stakeholders. De positie waarin zij zich manoeuvreert wordt daardoor steeds uitzichtlozer. Slechts een hele diepe buiging volstaat hier nog om weer opnieuw in gesprek te komen met de omgeving en te verkennen of het vertrouwen nog te herstellen is. Blijft dit uit dan moet het College vrezen voor escalatie van de situatie en zal de druk op een vertrek nog verder toenemen. Ik ben bang dat de trots van de bestuurders de dialoog en interactie in de weg blijft staan en de emotie het hier uiteindelijk wint van de ratio.
Frank Peters, Virtus Communications
Niks gewend
De studentenacties tegen het College van Bestuur van de UvA voelen als een anachronisme. Wie verzint het om opnieuw het Maagdenhuis te bezetten en wie verzint het dat het College van Bestuur dan bijna nog regentesker reageert dan in 1969? Die bezetting duurde vijf dagen. Nu meer dan twee weken. En de ontruiming gebeurde door de ME, inclusief het bijbehorende duw- en trekwerk en huilende meisjes. Schokkend? Of zijn we gewoon niks meer gewend?
De clash tussen studenten en universiteitsbestuur was in veel opzichten een klassieker. En de sympathie ligt daarbij bijna per definitie bij de studenten en niet bij ‘the powers that be’. Het College van Bestuur onder leiding van Louise Gunning deed er ook weinig aan om die balans te veranderen. De studenten verloren krediet toen duidelijk werd dat een groot deel van de bezetters (internationale) beroepsactivisten waren, net zoals binnen de kraakbeweging schering en inslag is. Maar die ‘onthulling’ kwam van de media en niet van de UvA. En het ingezette frame ‘deze bezetting leverde een half miljoen schade op’ kwam als een boemerang terug. Overshooting noemt men dat.
Wat toch vooral opvalt is dat het College van Bestuur er niet in geslaagd is om de discussie terug te brengen naar de kern van de zaak: democratisering van het bestuur van de universiteit en meer invloed voor studenten (en docenten). Het was tot nu toe vooral halfslachtig tegemoet komen aan een deel van de eisen van de studenten en juridisch reageren. Maar een sprong voorwaarts met een eigen visie op hoe de kwaliteit van het universitaire onderwijs verbeterd kan worden en welke bestuurlijke vernieuwing daar (wel) bij past, bleef uit. Het is voor een buitenstaander onduidelijk of er nu sprake is van onkunde, onwil of onmacht. Maar het College van Bestuur laat kans op kans liggen om niet alleen inhoudelijke regie te pakken, maar ook coalities te sluiten met (andere) studenten, met het eigen personeel, met andere universiteiten of met politiek Den Haag. Het CvB laat zichzelf isoleren en is zo uiterst kwetsbaar.
Ewald van Rooij, Lindblom public relations public affairs
Dramatisch miskleunen
Het is te waarderen hoeveel het College van Bestuur van de UvA recentelijk heeft bijgedragen aan het curriculum van oplettende communicatiedocenten met een reeks praktijkvoorbeelden hoe belangrijk communicatie is voor de effectiviteit van bestuur en organisatie. Het is wonderlijk dat er nog steeds zoveel hooggeplaatste bestuurders, in profit en non-profit, dramatisch miskleunen met hun PR. Daar zitten overigens veelal ook communicatief incompetente toezichthouders achter die ook conclusies zouden moeten trekken. Tegelijk is het naïef om te veronderstellen dat een paar schreeuwende bloggers en twitteraars over het aftreden van bestuurders gaan. De non-communicatie van het CvB is gênant, maar het occupy-achtige gekerm van de ‘studenten’ die liever in het Maagdenhuis lanterfanten dan in de bibliotheek of collegebanken is minstens zo kolderiek. Een type als Bill Clinton wist met teksten als ‘I feel your pain’ andermans woede te temperen. Dergelijke communicatieve vaardigheid is echter dun gezaaid. Dit betreft helaas ook de leiding van de UvA, mijn nog immer dierbare Alma Mater.
Piet Hein Coebergh, Lector PR & Social Media aan Hogeschool Leiden en partner bij Coebergh Communicatie & PR
