December, altijd een bijzondere maand. Sinterklaas met de traditionele zwartepietendiscussie, kerst met zijn zo eigen folkloristische familieruzies. En nieuwjaar met allemaal goede voornemens. Want op de drempel van het nieuwe jaar komt het beste in ons boven. Volgend jaar gaan we alles anders doen, beter. Misschien zouden we dat in de reclame ook moeten doen.
Vieze diesel, vuile handen
Al weer enige tijd geleden verscheen er in Adformatie een boeiende blog waarin Lode Schaeffer sprak over zijn klant Volkswagen en Dieselgate. Iedereen die ooit op Volkswagen had gewerkt bleek met terugwerkende kracht te hebben meegedaan aan oplichting en disrespect voor het milieu ter wille van geld.
Iets, zo schrijft Schaeffer, waar alle reclamemensen stil van zijn geworden. En zo moet het ook. Producenten die de kluit moedwillig belazeren en daarmee schade berokkenen aan consument of milieu, daar zouden we niets mee te maken moeten hebben.
Ons dagelijks werk
Toch fabriceert onze reclamewereld misleidende Coca-Cola-posters, met de boodschap dat hun flessen 100% recyclebaar zijn. Dat dat helemaal niet haalbaar is, (ze halen net 7%) ) en dat ze dat weten, staat in korps kabouter onderaan de poster vermeld. Onleesbaar.
Maar natuurlijk is dat niet het enige om ons zorgen over te maken. Zo zijn er vruchtensappen waar heel iets anders in zit dan de verpakking doet vermoeden. En is er superfood bij Albert Heijn dat niet alleen geen superfood is, maar bol staat van de suiker.
Voor de dubieuze eer van Het Gouden Windei zijn er elk jaar dus meer dan voldoende kandidaten. Allemaal producten die niet zijn wat ze zeggen te zijn. Daar kunnen we toch moeilijk de schouders over blijven ophalen?
Voorzichtig sluipen de bankreclames de huiskamer weer binnen. Over de Rabobank is nu wel voldoende geschreve,n maar hoe zit het met de reclame van banken om 'spaarverslimmers' in te zetten? Of de oproep om toch maar weer in aandelen te gaan?
Het doet allemaal wel heel sterk denken aan de terminologie waarmee we vóór de crisis door de banken zijn belazerd. Het kan allemaal zo weer gebeuren.
What would George say?
Door een slecht of zelfs schadelijk product aan te prijzen, misleiden we 'ter wille van het geld'. Daar moeten we eigenlijk niet stil van worden, daar moeten we heel hard tegenin gaan. Of, zoals Astrid Prummel het verwoordde: 'leg de (groene) lat hoger in plaats van er onderdoor te glippen.'
Want, zoals Nespresso zegt in een film over hoe zij het lot van koffieboeren verbeterde: 'I guess we are the choices we make.'
Vieze diesel, vuile handen
Al weer enige tijd geleden verscheen er in Adformatie een boeiende blog waarin Lode Schaeffer sprak over zijn klant Volkswagen en Dieselgate. Iedereen die ooit op Volkswagen had gewerkt bleek met terugwerkende kracht te hebben meegedaan aan oplichting en disrespect voor het milieu ter wille van geld.
Iets, zo schrijft Schaeffer, waar alle reclamemensen stil van zijn geworden. En zo moet het ook. Producenten die de kluit moedwillig belazeren en daarmee schade berokkenen aan consument of milieu, daar zouden we niets mee te maken moeten hebben.
Ons dagelijks werk
Toch fabriceert onze reclamewereld misleidende Coca-Cola-posters, met de boodschap dat hun flessen 100% recyclebaar zijn. Dat dat helemaal niet haalbaar is, (ze halen net 7%) ) en dat ze dat weten, staat in korps kabouter onderaan de poster vermeld. Onleesbaar.
Maar natuurlijk is dat niet het enige om ons zorgen over te maken. Zo zijn er vruchtensappen waar heel iets anders in zit dan de verpakking doet vermoeden. En is er superfood bij Albert Heijn dat niet alleen geen superfood is, maar bol staat van de suiker.
Voor de dubieuze eer van Het Gouden Windei zijn er elk jaar dus meer dan voldoende kandidaten. Allemaal producten die niet zijn wat ze zeggen te zijn. Daar kunnen we toch moeilijk de schouders over blijven ophalen?
Voorzichtig sluipen de bankreclames de huiskamer weer binnen. Over de Rabobank is nu wel voldoende geschreve,n maar hoe zit het met de reclame van banken om 'spaarverslimmers' in te zetten? Of de oproep om toch maar weer in aandelen te gaan?
Het doet allemaal wel heel sterk denken aan de terminologie waarmee we vóór de crisis door de banken zijn belazerd. Het kan allemaal zo weer gebeuren.
What would George say?
Door een slecht of zelfs schadelijk product aan te prijzen, misleiden we 'ter wille van het geld'. Daar moeten we eigenlijk niet stil van worden, daar moeten we heel hard tegenin gaan. Of, zoals Astrid Prummel het verwoordde: 'leg de (groene) lat hoger in plaats van er onderdoor te glippen.'
Want, zoals Nespresso zegt in een film over hoe zij het lot van koffieboeren verbeterde: 'I guess we are the choices we make.'
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!