De P van Paardemiddel

Het probleem van paardevlees in maaltijdoplossingen treft zowel grote retailers als merkleveranciers, die blijkbaar onvoldoende doen om hun aanvoer te controleren. Dat was echter al jaren bekend. Hoe lang eten we nog uit de doofpot?

Helaas hebben we niet meer de rechten op de originele afbeelding
adformatie

Nu duidelijk wordt dat de vondst van paardevlees in Britse diepvriesgerechten geen incident was maar een structurele weeffout in de aanvoerketen van vlees binnen de EU, blijkt ook dat zowel retailers als merkleveranciers niet genoeg doen om te garanderen dat de ingrediënten die op de verpakking staan ook werkelijk op ons bord belanden. Het is evident dat het streven naar kostenbesparing bij de inkoop leidt tot ontoelaatbare misleiding door toeleveranciers en soms zelfs toevoegingen die schadelijk kunnen zijn voor de gezondheid. Het zijn bovendien geen kleine retailers of merkleveranciers die getroffen worden door dit ezeltjestrekje; ook de grote namen hebben onvoldoende greep op de kwaliteit van hun aanvoer. Er wordt amper getest, zelfs niet steeksproefsgewijs. En waar dat al gebeurt, worden negatieve resultaten klaarblijkelijk uit de publiciteit gehouden.

Dat is ook geen nieuw en onbekend probleem bij . Het is dat ons huidige levensmiddelenbestel zo ingericht is dat fraudeurs extra kunnen verdienen en de handel weet al lang dat er middelen zijn om fraude te ontdekken, zie ook . Merkleveranciers en retailers moeten simpelweg investeren in DNA-testen die steekproefsgewijze uitgevoerd worden, en dat bij voorkeur in een organisatievorm waarbij de resultaten gedeeld kunnen worden.

We eten namelijk met z'n allen al lang uit een doofpot. De afgelopen jaren zijn er talloze incidenten geweest met kooieieren die als scharrel verkocht worden, olijfolie die met hazelnootolie versneden is, kweekvis die als wild verkocht wordt, biologische groenten die vermengd zijn met reguliere gewassen, kip die aan mekaar gelijmd en met water opgepompt is en kaas die nooit een koe gezien heeft. Het kijkt de andere kant op, de maakt zich liever druk om zoutpercentages en de heeft bijna geen budget en beleidsruimte meer om onderzoek te doen. Laat staan het lef om daar ruchtbaarheid aan te geven. Gevolg is dat deze put pas gedempt wordt als de knol verdronken en tot gehakt verwerkt is.

Kan de geen officiële status krijgen?

Plaats als eerste een reactie

Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!

Word lid van Adformatie → Login →
Advertentie