Ik schrijf deze column op 1 januari en heb gisteravond opnieuw voor een vermogen aan vuurwerk de lucht in zien gaan.
Interessant om te zien dat we klagen over een verhoging van onze ziektekosten, maar met gemak een veelvoud van deze verhoging binnen een uur de lucht in schieten.
De hoeveelheid en kwaliteit van jouw vuurwerk zegt namelijk iets over jou ten opzichte van de buren die naast je op straat staan, dus geven we dit geld zonder problemen en vaak zonder nadenken uit. Net als de noodzaak voor een grote flatscreen aan de muur, die vaak nog groter wordt naarmate de woning, en bijbehorend budget, kleiner wordt. En wat denk je tenslotte van de huizenmarkt? In goede tijden sluiten we een veel te hoge hypotheek af om in een huis te kunnen wonen dat ons een bepaalde status geeft, terwijl we dit huis in slechte tijden niet meer kunnen betalen.
Zo begon de laatste financiële crisis en we vertonen direct na deze crisis weer precies hetzelfde gedrag. En dan vinden we onszelf intelligente wezens.
We denken te vaak met ons reptielenbrein
We zijn echter nog altijd vrij simpele, primitieve wezens.
Kijk maar eens naar het dagelijks terugkerende bedjesritueel aan het vakantiezwembad. Of het gedrag op de weg, waarbij dashcams laten zien dat we soms alle fatsoen zijn kwijtgeraakt. En dan heb ik het nog niet eens over de wijze waarop we reageren op sociale media en dan in het bijzonder op gevoelige onderwerpen.
Alle remmen gaan los en alle fatsoen wordt aan de kant geschoven om de meest ongenuanceerde en zelfs beledigende opmerkingen te plaatsen. Dan komt de ware aard van mensen naar boven en blijkt dat we vaak onderin de piramide van Maslow zijn blijven hangen en daarbij vooral gebruik maken van ons reptielenbrein.
Niets motiveert meer dan een tekortkoming
Een goede marketeer speelt hier handig op in.
Een goede marketeer kijkt verder dan de voor iedereen zichtbare behoeften en gaat op zoek naar het inzicht in de onderliggende drijfveren.
Zoals de Nationale Postcode Loterij al jaren succesvol doet. Zij spelen namelijk heel slim in op de angst van mensen om buiten de boot te vallen. Dat de hele straat wint en jij als enige niet. En dat je weet dat jij ook had gewonnen als je de moeite had genomen om voor een paar euro per maand mee te spelen. De angst om iets mis te lopen, om jezelf tekort te doen is zo sterk dat we het niet meer hebben over de kansberekening. Want ook al is de kans om te winnen extreem klein, het risico om als enige niet te winnen is in ons hoofd vele malen groter.
