Terwijl je eet, zie je de ober loerend rond je tafeltje cirkelen. Zodra je je bestek hebt neergelegd, dan sprinten ze naar je tafeltje, stapelen borden, snellen naar de keuken en je hebt je volgende gerecht als voor je neus staan, voordat je het weet.
Herken je het?
En heb je toevallig eens een keer geen tijd, dan kijkt niemand naar je om en probeer je hulpeloos, discreet wenkend de aandacht van passerende obers te trekken.
En als je dan eindelijk opgemerkt wordt, dan krijg je te horen dat het zijn wijk niet is en dat hij z'n collega zal waarschuwen.
Als je inmiddels wel al een drankje hebt gehad en na meer dan een half uur zwaaien naar de bediening er schoon genoeg van hebt, dan kun je niet eens meer "gewoon opstaan en weggaan"!
Het wordt tijd, dat de horeca eens rekening houdt met ons ongeduldige consumenten. Dat wordt trouwens wel tijd, want eten is de seks van deze tijd. Je ziet dat ook nadrukkelijk om je heen. Sexshops zie je niet meer, want ze hebben plaatsgemaakt voor croissanterieën. Stokbroden i.p.v. vibrators.
Een paar tips, voor deze horeca sector die het zo moeilijk heeft:
Waar is de horecathuisbezorgingsservice voor "gewone" restaurants. Je moet in Nederland oud en gebrekkig zijn om van zo'n Tafeltje Dekje gebruik te maken.
En de Tafeltje Dekje consument zou maar wat graag bij z'n favoriete restaurants een smakelijke, dagelijkse hap bestellen. Met "persoonsgebonden budgets" moet dat kunnen? Er zijn al enkele pogingen gedaan ...
En waarom verzorgt/verkoopt het plaatselijke restaurant geen kant - en klaar maaltijden in de plaatselijke supermarkt? Co-creation en win-win noemen we dat. En de grootste winnaar is de consument.
Waar blijft het gezonde restaurant. Een smakelijk Bio of Eko restaurant?
Waar blijft het €15 restaurant?
Waarom kun je niet de hele dag alles wat je wilt eten, bestellen? 's Middags ontbijt, 's avonds lunch. Gewoon dat waar je trek in hebt. Waarom moet iemand anders bepalen, dat ik na 10.30 uur geen ontbijt meer mag bestellen?
Waarom moeten er altijd eerst 3 bestekken worden verwijderd, als een alleenstaande wat wil eten?
En waarom moeten die vaak aan onmogelijke tafeltjes achteraf zitten?
En waarom willen ze in sommige restaurants dat je met je vrouw persé aan een 2 persoons tafeltje gaat zitten en niet aan een 4 persoons tafel, terwijl je één van de weinige klanten bent en de zaak half leeg zit?
En waarom wordt altijd, vaak op strenge toon, gevraagd of je wel gereserveerd hebt? Er wordt moeilijk gekeken je krijgt het idee dat je dolblij moet zijn, dat je een tafel krijgt en vervolgens zit je de hele avond aan de enige tafel die bezet is.
Waar blijft het restaurant, waar je je kunt gedragen, zoals je dat thuis doet. Je eet daar wat je wilt. En in de volgorde die je wilt. Eet je altijd eerst je toetje, geen probleem. En ook geen vragende gezichten. Prakken mag en een kuiltje voor de jus maken natuurlijk ook.
En je schoenen uittrekken ook. Hoewel ...
En waarom geen TV aan tafel? In een restaurant worden man en vrouw al gedwongen om met elkaar te praten, terwijl ze toch al jaren niets meer met elkaar te bespreken hebben (Trouwens, daarom gaan ze nooit uit eten). Zo'n TV is een uitkomst, net als thuis.
Dit keer dan wel met koptelefoontjes om de buren een tafel verder, niet te storen, die net als thuis, aan hun alledaagse ruzie bezig zijn.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!