In de NRC van afgelopen zaterdag stond een interessant artikel over persreizen. Centrale vraag; in hoeverre blijven journalisten objectief als ze in de watten worden gelegd tijdens een persreis. Een echte conclusie wordt niet getrokken maar wat wel impliciet duidelijk wordt, is dat NRC 'er niet in trapt'.
Het artikel doet me weer eens afvragen: waar ligt de grens?
Media meenemen op een (internationale) persreis is toch prima? Als dat wat je ze laat zien tenminste exclusief is en de moeite waard en niet ook in een zaaltje in de RAI had gekund. En dat je alles betaalt voor die media (vlucht, hotel, hapje en drankje) is toch ook heel normaal? Dat heet toch gewoon goed gastheerschap? En dat je tijdens zo'n tripje wat journalisten beter leert kennen en dat in de toekomst misschien leidt tot positievere berichten; ook heel normaal toch? Wat niet normaal is? Ik weet het niet; volgens mij zit er een redelijk zelfreinigend systeem rondom persreizen. Maak je het te bont, dan hoor je vanzelf nee op de uitnodiging want als media maar iets niet willen is zich omgekocht voelen. Maar er zal vast een keer een partij te ver gaan, de provincie Noord Holland wat het NRC betreft. Iemand anders nog andere voorbeelden?
PS Een belangrijke learning uit het NRC-artikel: denk een paar keer na voordat je NRC uitnodigt. De organisatoren uit eerder genoemd artikel hadden vast een ander stukje in het NRC verwacht. En eerder al werd een persreis/meeting met de familie Beckham 'misbruikt' om een verhaal te schrijven over 'hoe dat dan gaat zo'n persreis en afspraken waar je je aan moet houden' (lees: hoe belachelijk zo iets eigenlijk is in hun ogen). Hans Nijenhuis (chef nrc.next) schreef er destijds een interessante post over op zijn eigen blog.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!