Vanochtend vond ik in de LA Times twee zeer vermakelijke artikelen. Eentje over Rusland en de andere over China. Op het eerste gezicht hebben de verhalen niets met elkaar te maken, maar toch zijn er overeenkomsten. In beide gevallen gaat het (onder andere) over westerse merken en ook in beide gevallen is niets wat het lijkt.
Het eerste artikel belicht de Russische nep-economie, die het niveau van de 'echte Rolex watch' en de 'echte Gucci bag' al ver voorbij is. Er wordt onder andere verteld over twee nieuwe bedrijven, die hun geld verdienen met illusies.
Persey Tours is de touroperator voor mensen die geen geld hebben. Wanneer je een reis boekt, blijf je gewoon lekker thuis. Maar je wordt wel voorzien van in elkaar geprutste vakantiefoto's, een aantal tropische souvenirs, een gebruikt vliegticket en hotelbonnetjes voor de administratie.
Het andere bedrijf leeft van het Russische bijgeloof dat er op een goede bruiloft vooral een keer stevig gevochten moet worden (echt waar!). Voor $300,- kun je een werkstudent inhuren die 'per ongeluk' op je tenen komt staan en zich ter meerdere eer en glorie van het bruidspaar in elkaar laat beuken. Net echt.
Voor wat betreft het Russische merkbeleid: er is onderzocht dat 12% van de verstrekte medicijnen nep is. Volgens voorzichtige schattingen is zo'n 50% van de jaarlijks verkochte consumentengoederen nep. Alle grote westerse merken worden gekopieerd, maar er zijn ook schooldiploma's, identiteitsbewijzen, schilderijen, toegangspassen tot het Kremlin (met Poetin's 'handtekening'), politie-identificatie en scripties te koop.
Het tweede artikel gaat over China, juist bekend om z'n grootschalige merkfraude. Maar nee, dit verhaal gaat over de echte merkwinkels in Shanghai. Maar ook daar hangt een luchtje aan.
De Dior's, Prada's, Cartier's en Vuitton's van deze wereld hebben namelijk altijd de neiging elkaar op te zoeken. Zo ook in Shanghai. Maar volgens het artikel hebben de wereldmerken zich daar verzameld in een 'ghost mall'.
In de winkels is namelijk niets te beleven. De prijzen zijn veel te hoog, er wordt nauwelijks iets verkocht. Sommige winkels hebben geen voorraad, anderen hebben maar één maat beschikbaar. Medium, te groot voor de gemiddelde Chinees. Maar niemand die daar iets om geeft.
De stad heeft in het kader van imagebuilding de 'groten der aarde' veelal gratis winkelruimte aangeboden. En die maken daar dankbaar gebruik van. Al is het alleen maar om weer een extra wereldstad op de plastic tas te mogen drukken. Het gaat de merken en de stad Shanghai enkel om de aanwezigheid.
De geruchten gaan nu dat de echte 'rich en famous' die bij de merkboutiques komen shoppen met privéjets naar Hong Kong worden gevlogen. Daar liggen de winkels namelijk wel vol, en is alles bovendien belastingvrij. De winkels in Shanghai zijn er alleen maar om de illusie te scheppen dat Shanghai zich op modegebied mag meten met New York, London en Parijs.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!