De meeste vrouwen in deeltijd zijn geen luie prinsesjes

[Door Yvonne van Bokhoven, Lewis]

Wie denkt dat de discussie over de participatie van vrouwen in de arbeidsmarkt al wel beslecht is: think again. Dat bleek vorige week maar weer eens. Uit het rapport Eerste treden op de arbeidsmarkt van het Sociaal en Cultureel Planbureau (CPB) bleek dat vrouwen al vaak jong in deeltijdbanen belanden - ook als ze nog kinderloos zijn. Ik twitterde erover en kreeg meteen een aantal felle reacties.

Pittige reactie

Kort na de verschijning van het rapport volgde columnist Elma Drayer met een pittige reactie op het onderzoek in de Volkskrant. Ze bestempelde Nederlandse vrouwen hierin als sneue slachtoffers van hun geloof in sprookjesland. Vrouwen die ten onrechte geloven dat hun – beoogde – partner nimmer van de ladder zal donderen, werkloos raakt, ernstig ziek wordt of ervandoor gaat met een jong kippetje. Met andere woorden: vrouwen kunnen gerust minder gaan werken, zolang de hoofdkostwinnaar het geld maar binnen blijft brengen. Het gevolg is dat anno 2017 krap de helft van de volwassen vrouwen (54 procent) op eigen benen kan staan.

Geen droomwereld

Als vrouw die werkzaam is in een door vrouwen gedomineerde wereld (de communicatiebranche) zie ik het toch net iets anders dan Elma Drayer. Ik denk niet dat vrouwen in een droomwereld leven en zich alleen maar blindstaren op hun partner. Volgens mij spelen er andere zaken mee.

Kapsalon

Zo heb ik vriendinnen die werken in een kapsalon, in de interieurverzorging, bediening, de zorg of het onderwijs. In deze branches is het heel normaal dat je begint met een aantal uren, en niet meteen een fulltime dienstverband krijgt. Hier werken dus jonge vrouwen in deeltijd omdat ze niet meer uren kunnen krijgen, niet omdat ze lui zijn of het wel goed vinden zo.

Bewuste in deeltijd

Ook heb ik vriendinnen die bewust kiezen voor minder uren, en die het lagere salaris dat erbij hoort ook voor lief nemen. Ze gaan goedkoper leven en kunnen prima rondkomen. Dit zijn dus bewuste deeltijdwerkenden. Ze kiezen voor een goede work-life balance en krijgen het toch voor elkaar om financieel onafhankelijk te zijn.

Luie prinsessen

En inderdaad ken ik ook wel een aantal luie prinsessen. Zij gaan ervan uit dat de partner het geld binnen brengt en ze vinden het verder wel prima. Lekker veel tijd voor jezelf. Maar geloof me: die zijn in de minderheid.

Het is normaal

Het grootste ‘probleem’ is dat het hier gewoon geaccepteerd is. Je mag hier als vrouw minder werken, het is normaal. Als je als vrouw zegt dat je drie dagen per week werkt, zal niemand daar raar van opkijken. Vrouwen voelen dus veel minder dan mannen de druk om een carrière te maken en fulltime te werken. De maatschappij verwacht het niet van ze.

Iets uit te leggen

Als vrouw heb je eerder wat uit te leggen als je wel fulltime werkt en veel van huis bent. Zo heb ik dat zelf ervaren. Mensen zijn nu eenmaal kuddedieren en iedereen voldoet graag aan de gangbare norm. Zolang het merendeel dus nog in deeltijd werkt, blijft dat de norm. Dus waarom zou je anders willen zijn?

Financieel onafhankelijk

Op één vlak ben ik het wel roerend met Elma eens, en dat is dat ik vind dat vrouwen toch echt moeten proberen om financieel onafhankelijk te zijn en blijven. Iedereen in Nederland moet ervoor zorgen dat hij kan rondkomen. Afhankelijk zijn van iemand anders om je geld binnen te brengen, lijkt me niet verstandig.

40 uur is geen must

Als je dan tijdelijk een stapje terug doet voor kinderen of gezin, of voor je eigen persoonlijke balans, zorg dan voor een baan waar je eventueel nog meer uren kunt krijgen, als je persoonlijke situatie verandert.

De 40-urige werkweek is niet zaligmakend en geen must. Je eigen boontjes kunnen doppen wel.

FOTO: 123RF/banepx