In mijn vorige column had ik het over de enorme kans die er ligt voor creatieven om meer van beïnvloedingstechnologie te snappen.
Marketing snakt naar mensen die magische, verrassende en tegendraadse dingen doen met de tools die vandaag vooral gebruikt worden door de kleine groep technologen die de tools wel snappen, maar elke verbeelding missen om deze tools aan de praat te krijgen.
Ik wil dit argument verder doortrekken. Ik denk namelijk dat het kunnen werken met de technologie niet eens zo belangrijk is. Het gaat erom dat je begrijpt waarmee je het marketingtechnologiebeest moet voeden om het te verslaan.
Mijn favoriete hotel is Michelberger in Berlijn. Michelberger besteedt ontzettend veel aandacht aan het creëren van een ervaring, die je meteen het gevoel geeft dat je thuis bent. Je voelt je er geen toerist maar een klein beetje Berlijner.
Het gevolg: Michelberger heeft 480 beoordelingen op Booking.com en een gemiddelde score van 8,6.
Het restaurant Walter’s in de Javastraat in Amsterdam zat al in zijn eerste week elke avond afgeladen vol omdat de populaire blog My Little Black Book er over geschreven had.
Jonge mensen kwamen van over de hele stad afgezakt naar een verre uithoek van Amsterdam, omdat de digitale aanbevelingsmotor ontzettend snel zijn werk aan het doen was.
Vroeger was het onze taak als bureau om met reclame een verpakkingslaag rond een product of dienst te bedenken. Nu is het product zelf de reclame. De conversatiewaarde moet in het product zelf worden ingebakken, zodat het de digitale aanbevelingsmachine voedt met het enthousiasme van gebruikers. Daardoor verschuift de rol van creatief van het bedenken van een leuk haakje om de aandacht van mensen te trekken, naar het ontwerpen van interacties die mensen oprecht gelukkig maken.
Dat is toch veel leuker?
Deze column staat in Tijdschrift voor Marketing nummer 12
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!