Rocco Mooij geeft wekelijks zijn onverbiddelijke oordeel over de wereld van communicatie & reputaties. Dit keer: Groningen, Ajax en Franc Weerwind.
Groningen 10
Ja, 2022 zou in het teken van het positivisme staan, zo beloofde ik mezelf op de laatste dag van het voorbije jaar. Maar die vlieger kan bij het eerste stukje dat ik schrijf meteen bij het grofvuil. Aanleiding: de lange rijen oudere, kwetsbare, zwakke, door scheuren, bevingen en de NAM tot in het merg getergde Groningers. Van Rommeldam tot Appelschade - in ieder dorp leek het wel gratis bier. En omdat timing alles is, schakelde het Journaal terug naar het bordeel waarop de koning en zijn ministersploeg zichzelf aan het volk presenteerden. Over vertrouwen ging het, hoe nodig dat hersteld moest worden en ook dat het nu echt zou worden aangepakt.
Ja ja.
(tekst loopt door onder foto)
In Rasquert en Hoogezand werden ondertussen de eerste gevallen van onderkoeling gemeld. Langs wad en Eem galmde nog het bericht van de dag ervoor: de gaskraan moest en zou weer open. ‘Vernederend’, noemde een bibberende mevrouw het op televisie.
De Groningers, het zijn de Oeigoeren van het Noorden. Het buitenland kijkt ondertussen met belangstelling naar de geestelijke en materiele marteling van deze schuchtere kleibewoners. Bevriende naties als Kazachstan en Oezbekistan noemen de Nederlandse aanpak leerzaam en inspirerend. ‘Zulke rijen hebben wij zelfs tijdens de misoogsten van ‘57 en ‘58 niet gezien’, grapte een verre dictator weinig gevoelig.
Het antwoord op de vraag wie schuld heeft aan dit debacle, is helaas verdwenen in een mist van cc’s: het ultieme zelfverdedigingsmechanisme van de rijksoverheid.
Wel staat vast dat Kajsa Ollongren aan haar ambtenaren voorrekende dat je met een budget van 300 miljoen best 10.000 euro aan 50.000 subsidieaanvragers kunt geven.
En zonder de verblufte reacties af te wachten, spoedde zij zich naar haar nieuwe ministerie om de cavalerie alvast in gereedheid te brengen.
Want je weet maar nooit hoelang die Groningers zich nog laten piepelen.
Ajax 4
Het zijn de Bulletje en Bonenstaak van het internationale voetbal: hun wereldbeeld is even rond als, maar niet groter dan een vijfje. Wie, zoals ik, regelmatig een toespraak van Bonenstaak of Bulletje vanaf de middenstip heeft mogen aanhoren – zij op de stip, ik in het vak - weet: aan voetbalintelligentie geen gebrek. Daarbij acht ik de heer Overmars ook nog eens sluwer dan een paardenhandelaar. Verder heb ik mijn twijfels. Van der Sar weert zich in interviews overeenkomstig de regels van zijn voormalige beroep: alles tegenhouden. Want wat klemvast zit, kan niet vallen. Zijn woordvoerder kijkt tevreden toe als de oud-keeper een vraag pareert met vlakke nonspeak.
Maar als je een club omhoog wilt stoten, is er meer nodig dan gebrek aan persoonlijkheid. Een visie op de wereld om je heen, om maar iets te noemen. En gedrag dat daar bij past. Terugvliegen vanuit Portugal met vier besmette spelers: het is niet de eerste keer dat de Ajax-directie zich van haar maatschappelijk onverschillige kant laat zien. ‘O, mocht dat niet, was het enige geluid dat er uit de Arena kwam. Eerder waren er al lucratieve trainingskampen in foute oliestaatjes.
Mijn advies: doe eens een rondootje over ethiek met het MT. Zelfs in het internationale voetbal kan het geen kwaad om iets van een geweten te hebben. Nog één zo’n faux pas en ik lever mijn seizoenkaart…nou ja, dat gaat misschien weer wat ver.
Franc Weerwind 7
Oh, kandidaten genoeg voor deze kwetsrubriek. Eén aflevering van het achtuurjournaal levert zomaar drie of vier mannen op over wie we smerige stukjes zouden kunnen publiceren. Niet omdat we dat zo graag willen hoor, maar omdat er geen ontkomen aan is. Voorbijkwamen bijvoorbeeld: Loco Djoko, de tenniswappie – moge hij tot het einde der dagen in quarantaine blijven. Ook zag ik een item over Boris Johnson de sympathieke knuffelwolf in schaapskleren, gevolgd door prins Andrew, die eenzame telg uit het geslacht Windsor die zo graag meisjesleeftijdsgrenzen verkent.
Maar we zouden positief blijven weet u nog? Daarom gaat de vlag uit voor Franc – let op de c – Weerwind. Schitterende naam, mooie kop. Daar gaan we nog veel plezier aan beleven. Wat minister van rechtsbescherming precies inhoudt boeit hem niet; hij is – na Niedorp en Velzen – nu ook eindelijk weg uit Almere. Waar ze hem overigens niet echt zullen missen, hoorde ik op de radio. Sterker: sommigen hadden niet eens in de smiezen dat Franc weg was. Wel zag ik bij Nieuwsuur een hele lieve jongen van Surinaamse afkomst, die blij was met de benoeming van zijn voormalig Rijksgenoot. Hij vond dat erg ‘inspirerend’. En dat is het ook. De witte mannen zijn in de minderheid in het nieuwe kabinet.
Hulde.
Al werd het Godbetert ook wel een keertje tijd, als u het mij vraagt.
