Het woord bestond nog niet, maar Siegfried Vögele was al tientallen jaren bezig met neuromarketing, uitgevoerd met de technieken van zijn tijd. Wat het brein wel en niet ziet, wat het effect is van kleuren en van plaatjes, wat positief en negatief associeert, en wat uitnodigt voor response en conversie heeft Vögele in de jaren ’80 feilloos ontdekt en toegepast. Hij noemde het ‘de dialoog methode’.
Wie net als ik het genoegen heeft gehad een cursus van hem bij te wonen, wordt voortdurend aan hem herinnerd bij confrontatie met ‘nieuwe’ marketingideeën. Wat is nieuw aan de gedachte dat bedrijven moeten communiceren met hun klanten, aan de principes van Cialdini en aan usability van het web? Ik kan het niet bedenken. En eye tracking deed Siegfried ook al, met apparatuur die in een museum niet zou misstaan, maar met dezelfde resultaten. Briljant.
Wie denkt dat Siegfried Vögele ‘de oude school’ is, heeft kennelijk geen benul van de werking van het brein. Wat vandaag echt nieuw is, gaat over snelheden, aantallen en web. Maar wie een succesvolle game of app wil maken, doet er goed aan de bijdrage van Vögele aan ons vak door te lezen. Het brein ziet immers geen verschil tussen papier en beeldscherm.
Was Vögele een Amerikaan geweest, dan had hij in betekenis en bekendheid Philip Kotler naar de kroon gestoken. Bij zijn overlijden is zijn gedachtegoed belangrijker en actueler dan ooit.
Reacties:
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!