Online zelfvernietiging is painless?

Goed, er is al redelijk wat over getwitterd, en Elise Roders postte het op de LinkedIn groep "Online PR and PR 2.0", maar op Nederlandstalige blogs en sites ben ik het verhaal nog niet echt tegengekomen, dus nog maar even kort for the record.
Het verhaal van Jacqueline Howett, zelfpublicerend auteur (een 'indie') en sinds kort ook 'zelfmutilerend' auteur. Zij heeft een boek gepubliceerd - The Greek Seaman - dat ze ter review heeft aangeboden aan Big Al, van "Big Al's Books and Pals", een site die boeken recenseert. Hij schrijft er een kort stukje over, eigenlijk niet eens heel negatief, maar om reden van de nodige grammaticale fouten - veel 'indies' werken zonder eindredacteur, terwijl ze die wellicht wel nodig hebben - krijgt het boek toch maar twee van de mogelijke vijf sterren. De schrijfster ontsteekt in grote woede, trekt fel van leer in het commentaar onder de recensie, en post daar zonder enig schroom achter elkaar een paar positieve Amazon recensies onder.

Daarnaast valt ze de recensent persoonlijk aan, en gaat geheel voorbij aan de feitelijke kritiek. Als meer mensen zich in de discussie mengen wordt ze steeds feller, en scheldt uiteindelijk alle lezers van het blog uit met een welgemeend "Fuck off!". En een poosje later, als de discussie steeds verder escaleert en meer en meer kritiek op haar neerdaalt, komt ze nog eens met het eloquente "Fuck off!" Inmiddels wordt deze case breed getwitterd in de Amerikaanse schrijverswereld, en Big Al heeft nog nooit zoveel bezoekers en comments gehad. Iedereen is unaniem negatief over Jacqueline Howett en haar reputatie is binnen een paar dagen/uren blijvend beschadigd. En, guess what, binnen een paar uur is ook haar Amazon rating - waar ze zo trots op was - uitgekomen op een gemiddelde van slechts anderhalve ster. En dat gemiddelde is dan geflatteerd door een paar vijf-ster recensies, die bij nadere lezing sarcastisch bedoeld zijn en boek en auteur ook genadeloos afmaken.
Allemaal omdat Jaqueline Howett niet snapt hoe internet werkt, hoe recensies werken, en hoe je niet met potentiële lezers en uitgevers moet omgaan. Het meest sneu is eigenlijk dat ze zelfs nadat ze gedetailleerd op een aantal fouten gewezen is, volhoudt dat het grammaticaal en stilistisch allemaal klopt. En dat terwijl ze in haar reacties de ene grote taalfout na de andere maakt, als om te illustreren dat ze echt niet in staat is om foutloos te schrijven.

BigAl heeft de discussie inmiddels gesloten. En mevrouw Howett vaart hopelijk weer met Griekse zeemannen over de Middellandse Zee.